ارزیابی روش های قطعه بندی اراضی در مدل سازی توسعه شهری

در فرایند برنامه ریزی توسعه شهری، یکی از اهرم های اساسی در تعیین الگوهای ساخت محله تفکیک قطعات زمین است. برنامه ریزان شهری از ابزارهایی قطعه بندی خودکار اراضی برای درک اثرات برنامه ریزی شهری قبل از اجرای آن استفاده می کند. روش های تفکیک زمین شهری موثرند که از آن جمله توپوگرافی زمین، شکل هندسی اراضی، نوع کاربری و گذر بندی معابر، نقشی تعیین کننده در چگونگی تفکیک زمین دارند. در این خصوص تراکم، دسترسی به شبکه های ارتباطی، قیمت اراضی و ترکیب کالبدی شهر نیز موثر هستند. در این مقاله به بررسی 5 الگوریتم قطعه بندی زمین شامل: تقسیم کننده عمومی پارسل 1 و 2، اسکلت صاف، جعبه محدوده گرا و الگوریتم شبیه سازی قطعه بندی زمین پرداخته شد سپس دو الگوریتم تقسیم کننده عمومی پارسل 1 و شبیه سازی قطعه بندی زمین پیاده سازی شدند. منطقه مورد مطالعه این تحقیق منطقه 22 هشر تهران صورت می باشد. این منطقه آخرین امید شهر تهران برای توسعه شهری می باشد. برای پیاده سازی، سه پارسل که دو تای آنها نامنظم شکل به طوری که یکی از آنها پارسل نسبتا بزرگی بود و سومی پارسل منظم شکل بود، انتخاب شد بیا پیاده سازی دو الگوریتم ذکر شده، نشان داده شد که الگوریتم تقسیم کننده عمومی پارسل 1 قطعات منظم تری با دسترسی بهتر نسبت به الگوریتم دیگر تولید می نماید.

کلیدواژه ها:

سیستم اطلاعات مکانی ، قطعه بندی اراضی ، برنامه ریزی توسعه شهری