معرفی مدل دامنه اداره زیرزمینی با تاکید بر نقش مولفه های مکانی آن

مدیریت و اداره زمین با فراهم نمودن مبنایی برای امنیت حق تصدی گری یا مالکیت، ارزش و مالیات بر زمین، برنامه ریزی مکانی و مدیریت منابع زیرزمینی اهمیت به سزایی بمنظور دستیابی هر کشوری به اهداف توسعه ی پایدار دارد. مدل دامنه اداره زمینی (LADM) یکی از اولین استانداردهای حوزه مکانی در ISO TC211 است. این استاندارد با توجه به ضرورت وجود یک استاندارد بخصوص برای اخذ داده های هندسی، زمانی، متادیتا، مشاهدات و اندازه گیری ها مربوط به زمین و اطلاعات زمینی ارائه گردید. استاندارد LADM با ایجاد یک هستی شناسی مشترک (زبان مشترک) برای اداره زمین، ارتباطات مابین متخصصین در زمینه های طراحی سیستم، توسعه سیستم و پیاده سازی سامانه های مربوط به مدیریت زمین را فراهم نموده و آن را تسهیل می بخشد. در اصل این استاندارد سازمان های ثبت و کاداستر را قادر می سازد تا از مولفه های موجود در این استاندارد برای توسعه، پیاده سازی و نگه داری سیستم های مدیریت زمان به صورت کارآمدتر و بهینه تر استفاده نمایند. همچنین این استاندارد یک چهارچوب مفهومی انعطاف پذیر با سه کلاس پایه و ارتباطات مابین آن ها تعریف می کند: الف) کلاس گروه های مرتبط ب) کلاس پایه مدیریت ج) کلاس واحدهای مکانی. مقاله پیش رو، مروری نسبتا جامعی را بر روی استاندارد LADM دارد و سعی در تبیین مولفه ها و ارتباطات مربوط به مولفه های موجود در این مدل با تاکید بر روی جنبه های مکانی مربوط به آن دارد. لازم به ذکر است که با توجه به اینکه تاکنون مطالعه ای در کشور در مورد استاندارد LADM انجام نپذیرفته است، این مطالعه می تواند محققین حوزه علوم مدیریت زمینی و کاداستر را با این استاندارد بیشتر آشنا نموده و زمینه توسعه تحقیقات در این زمینه را در کشور فراهم نماید.

کلیدواژه ها:

مدیریت زمین ، کاداستر ، مدل دامنه اداره ی زمینی ، سیستم اطلاعات مکانی