نگاهی بر چند موتیف در آثار برجای مانده از ساسانی و گوپتا

در این پژوهش سعی بر آن است تا موتیف هایی از دیار هند در دوره گوپتا یعنی بین سال های 320 تا 550 میلادی و موتیف هایی نیز از سرزمین پارسیان در دوران ساسانیان یعنی بین سال های 224 تا 651 بدون چشم داشت بر وجوه اشتراک و افتراق آن معرفی شوند. مهمترین ویژگی موتیف تکرارشوندگی و برانگیزندگی آن است. هنر هندی در زمان باستان در پی آن بود که علاوه بر خلق یک اثر زیبا حقایقی مذهبی و معنوی را مجسم گرداند. در هنر ایران دوره ساسانی نیز تصویرپردازی، اهمیت خاصی می یابد. در این دوره روح انسانی متاثر از فضای مستولی شده اقدام به آفرینش بناهای زیبا و مستحکم و جلوه گر ساختن نقوشی زده تا بتواند اندیشه و تفکرات ذهنی خویش را به دیگران القا کند.

کلیدواژه ها:

موتیف ، ساسانی ، گوپتا.