مطالعه امکان سنجی استفاده از دیوار خاکی منجمد جهت نگهداری گودها (مطالعه موردی: قطار شهری تبریز)

روش انجماد مصنوعی زمین، روشی پیشرفته و دوستدار محیط زیست جهت بهسازی و نگهداری موقتی توده ی خاک است. نوشتار حاضر، ملاحظات کلی طراحی مکانیکی روش انجماد مصنوعی زمین را در بر می گیرد و درکی از سیستم های تکیه گاه موقتی ارائه می کند. با استفاده از مدل رفتاری موهر کولمب اصلاح شده به شبیه سازی سه بعدی اجزاء محدود دیوار خاکی منجمد و بررسی پارامتری آن، اعم از: عمق گودبرداری، دمای انجماد و مقدار سربار در قالب یک مطالعه ی موردی مربوط به خط دو متروی شهر تبریز پرداخته شده است. همچنین به منظور بررسی دقیق تر مدل سازی عددی، یک مدل سازی فیزیکی آزمایشگاهی پس از اعمال شرایط مرزی و تحلیل ابعادی صحیح انجام شده است. نتایج نشان می دهند که دیوار خاک منجمد در ناحیه ی مقاوم، تغییر شکل زیادی ندارد و پس از آن به دلیل حذف فشار جانبی مقاوم، نرخ تغییرمکان نسبی افزایش می یابد. سازه های خاک منجمد، قابلیت تغییرشکل بسیار بالایی دارند و در صورت تحلیل و طراحی صحیح، دچار گسیختگی ترد سازه یی نخواهند شد. همچنین بهتر است در ضخامت های کم از مهارهای پشت بنددار برای کنترل تغییرمکان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

انجماد مصنوعی خاک ، روش اجزاء محدود ، آزمایش فشار سه محوری ، متروی تبریز