بررسی فراوانی آلودگی میکروبی سطوح محیط کار کلینیکی در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: سطوحی که به طور شایع هنگام کار دندانپزشکی لمس می شوند می توانند به عنوان منبع انتقال عفونت عمل کرده و موجب ایجاد عفونت متقاطع گردند. هدف از مطالعه حاضر بررسی فراوانی آلودگی میکروبی تعدادی از سطوح در دانشکده دندانپزشکی مشهد بود. مواد و روش ها: نمونه های مطالعه از سه سطح مختلف سر یونیت، دستگیره چراغ و تابوره به صورت تصادفی از 10 درصد یونیت های فعال دانشکده دندانپزشکی مشهد تهیه گردید. نمونه ها در دو زمان ابتدای روز کاری و وسط روز کاری پس از ضدعفونی نمودن معمول سطوح جمع آوری شدند. نمونه ها پس از انتقال به آزمایشگاه میکروبیولوژی از نظر تعداد میکروارگانیسم های مختلف موجود شامل باکتری های استافیلوکوکوس، استرپتوکوکوس، میکروکوکوس، باسیلوس، تتراژن، کورنا، و نیز قارچ مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون کروسکال واریس با سطح معنی داری 05/0P-value< مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: بیشترین میزان آلودگی پشتی سر یونیت در بخش پروتز ، در مورد دستگیره چراغ به ترتیب در بخش اندو، اطفال و پروتز و در مورد تابوره در بخش پروتز مشاهده شد. نتیجه آزمون کروسکال واریس نشان داد که تفاوت معنی داری از نظر کل میکروارگانیسم ها در میان بخش های مختلف و در سطوح مختلف وجود ندارد. در بررسی هر یک از میکروارگانیسم ها مشخص گردید که تفاوت آماری معناداری میان بخش های مختلف از نظر آلودگی میکروکوکوس وجود داشت (05/0P-value<). نتیجه گیری: در تمام سطوح مورد بررسی در یک یا هر دو زمان نمونه برداری، آلودگی میکروبی مشاهده شد که نشان می دهد برای پیشگیری از انتقال عفونت متقاطع نیاز به نظارت بیشتری است.

کلیدواژه ها:

سطوح کلینیکی ، آلودگی سطحی ، میکروارگانیسم ، یونیت دندانپزشکی