بررسی مقایسه ای اثرات ضد باکتریایی عصاره های الکلی گشنیز و بولاغ اوتی علیه برخی باکتری های پاتوژن غذازاد

گیاهان می توانند به عنوان یک جانشین مناسب داروهای شیمیایی در نظر گرفته شوند، زیرا ممکن است دارای عوارض جانبی کمتری باشند. هدف از این مطالعه مقایسه ی اثرات ضد باکتریایی عصاره های الکلی گشنیز (Coriandrum sativum) و بولاغ اوتی (Nasturtium officinale)بر روی باکتر های اشرشیا کلی (ATCC 43894 O157 H7 E. coli) سالمونلا تیفی موریوم (S. Typhimurium ATCC 13311)، استافیلوکوکوس اورئوس(S. aureus ATCC 6538) و لیستریا منوسایتوژنز (L. monocytogenesATCC 19118) می باشد. ابتدا عصاره های متانولی هر دو گیاه تهیه شد و تاثیر غلظت های) 100 mg/ml, 50mg/ml, 25 mg/ml, 5/12/mg/ml, 25/6mg/ml, 12/3 mg/ml, 56/1mg/ml, 78/0mg/ml) از این عصاره ها مورد بررسی قرار گرفت. تمامی آزمایش ها با روش انتشار از چاهک و تعیین MIC/MBC بر روی سویه های استاندارد باکتری های مذکور انجام پذیرفت. نتایج انتشار چاهک نشان دادند که استافیلوکوکوس اورئوس و لیستریا منوسایتوژنز حساس ترین و اشرشیا کلی و سالمونلا تیفی موریوم مقاوم ترین باکتری ها به عصاره های الکلی هر دو گیاه بودند. عصاره هر دو گیاه دارای کمترین غلظت بازدارندگی معادل µg/ml 25/6 و کمترین غلظت باکتری کشی برابر با µg/ml 5/12 در مقابل باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بود. همچنین عصاره متانولی گشنیز بازدارندگی بیشتری را نسبت به عصاره متانولی بولاغ اوتی از خود نشان داد. عصاره های الکلی گیاه گشنیز و گیاه بولاغ اوتی بر رشد باکتری های گرم مثبت (استافیلوکوکوس اورئوس و لیستریا مونوسایتوژنز) تاثیر داشت، اما بر روی باکتری های گرم منفی (سالمونلا تیفی موریوم و اشرشیا کلی) بی تاثیر بود. همچنین عصاره متانولی گشنیز اثرات ضد باکتریایی بیشتری را نسبت به عصاره متانولی بولاغ اوتی از خود نشان داد. بعد از استفاده عصاره ها در شرایط آزمایشگاهی و حیوانات آزمایشگاهی می توان آنها را در درمان عفونت های انسانی و یا نگه داری مواد غذایی به منظور جلوگیری از رشد برخی از باکتری های گرم مثبت، نظیر استافیلوکوکوس و لیستریا استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

گشنیز ، بولاغ اوتی ، عصاره الکلی ، خاصیت ضد باکتریایی