فراخوانی اسطوره و حماسه ها در رمان فارسی (مطالعه موردی: رمان سین مثل سودابه نوشته کاوه میرعباسی)

از جمله ویژگیهای اسطوره ها و حماسه ها بیزمانی و قابلیت تفسیر و تاویل است. این ویژگی باعث شده است که آنها همواره نامیرا بمانند و به حیات خود ادامه دهند. رمانهای امروز بستری مناسب برای ادامه حیات این گنجینه های گرانبها هستند و ازطرفی، امروزه تعدادی از رمانها با بهره گیری از این منابع ارزشمند و فراخوانی شخصیتهای حماسی و اسطوره ای به بیان دغدغه ها و مشکلات انسان امروز می پردازند. شاهنامه سترگ فردوسی نیز جامع بسیاری از این حماسه ها و اسطوره هاست که جامعیت آن باعث میشود برای شاعران و نویسندگان فارسی در جایگاه مرجعی معتبر باشد. هدف از پژوهش حاضر، توصیف و معرفی یکی از این رمانها؛ یعنی رمان سین مثل سودابه (1393) نوشته کاوه میرعباسی است تا با بررسی تطبیقی برخی مولفه های روایی در آن با شاهنامه فردوسی، میزان بهرهگیری نویسنده از این منابع ارزشمند را نشان دهیم. روش کار در این پژوهش توصیفی است. نتایج پژوهش نشان میدهد نویسنده داستان قصد دارد به شرح و بیان مشکلات و دغدغه های انسان امروز بپردازد؛ انسانهایی که اسباط و انسال آن شخصیتهای شاهنامه هستند و همچون آنها با حوادث و رخدادهای زمان خود چالش دارند و این باعث میشود که شصیتهای شاهنامه ای و کنشهایشان باز هم و این بار در دنیای امروز تکرار شوند. نویسنده با فراخوانی اسامی شخصیتهای شاهنامه ای، نوعی ارتباط و تشابه بین کنش آنها و کنش شخصیتهای داستان برقرار میکند. این فراخوانی گاه بدون هیچ مغایرتی و گاه با اندکی دگرگونی در داستان صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

رمان ، حماسه ها و اسطوره ها ، فراخوانی ، سین مثل سودابه