فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب در پسران 10 تا 12 سال دارای عارضه سر به جلو طی دویدن

هدف: عارضه سر به جلو یکی از شایع ترین وضعیت ­های قامتی ضعیف است که می ­تواند باعث آسیب در ناحیه گردن ­شود. هدف این مطالعه بررسی فعالیت الکتریکی عضلات منتخب طی دویدن در کودکان دارای عارضه سر به جلو در مقایسه با همتایان سالم می­ باشد. روش بررسی: 28 پسر با میانگین سنی برابر 1/3± 11/8 سال داوطلب شرکت در پژوهش شدند. آزمودنی­ ها در دو گروه شاهد (تعداد=16 نفر) و سر به جلو (تعداد=12 نفر) قرار گرفتند. یک سیستم الکترومایوگرافی 16 کاناله بی­ سیم جهت ثبت فعالیت عضلات دندانه­­ای قدامی، راست­ کننده ستون فقرات (ناحیه گردنی)، جناغی چنبری پستانی، و ذوزنقه فوقانی و تحتانی در دو سمت بدن طی دویدن با پای برهنه استفاده شد. جهت تحلیل الکترومایوگرافی، مقادیر دامنه فعالیت هر عضله طی دویدن توسط بیشینه مقدار دامنه در حداکثر انقباض ارادی ایزومتریک همسان ­سازی شد. از آزمون آماری تی مستقل جهت مقایسه بین­ گروهی استفاده شد. سطح معناداری برای تمام تحلیل ­ها برابر 0/05> p قرار گرفت. یافته ­ها: نتایج نشان داد که سرعت دویدن در پسران دارای عارضه سر به جلو (0/09±2/70 متر بر ثانیه) در مقایسه با گروه کنترل (0/14±2/91 متر بر ثانیه) کمتر می ­باشد (0/001> p). سطح فعالیت عضلات منتخب به لحاظ آماری بین دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد (0/05عدم تقارن فعالیت الکتریکی عضله جناغی چنبری پستانی در گروه کنترل در مقایسه با گروه سر به جلو حدود 1/5±8/3 درصد بالاتر بود (0/045=p). نتیجه ­گیری: در پسران دارای عارضه ­ی سر به جلو سرعت دویدن دچار کاهش شده است و دامنه فعالیت عضلانی در دو گروه مشابه بود. تغییر سرعت دویدن و فعالیت عضلانی نشان­ دهنده کارآیی مکانیکی پایین­تر دویدن در کودکان دارای عارضه سر به جلو می­ باشد که با نتایج سایر پژوهش ­ها همسو می ­باشد.   

کلیدواژه ها:

لکترومایوگرافی ، دویدن ، سر به جلو ، عدم تقارن