تحلیل مقایسه ی دقت پنج مدل مختلف رابطه والیانتزاس در برآورد تبخیر- تعرق مرجع
محل انتشار: فصلنامه علوم و مهندسی آبیاری، دوره: 41، شماره: 3
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 415
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JISE-41-3_009
تاریخ نمایه سازی: 12 تیر 1398
چکیده مقاله:
تخمین دقیق تبخیر-تعرق مرجع برای مدیریت منابع آب و طراحی سیستمهای آبیاری بهخصوص در نواحی خشک و نیمه خشک ضروری میباشد. در این تحقیق، عملکرد پنج مدل مختلف رابطه والیانتزاس در برآورد تبخیر-تعرق مرجع مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور از دادههای هواشناسی هفت ایستگاه سینوپتیک واقع در شمالغرب کشور شامل ارومیه، سلماس، مهاباد، تکاب، تبریز، سراب و مراغه استفاده گردید و مقادیر تبخیر-تعرق مرجع روزانه توسط روش فائو-پنمن-مانتیث (بهعنوان روش استاندارد) برآورد شد. سپس همین مقادیر با استفاده از مدلهای مختلف رابطه والیانتزاس برآورد شد. با استفاده از شاخصهای آماری ضریب تعیین (R2) و جذر میانگین مربعات خطا (RMSE) برای نتایج دوره های سالانه، فصلی و ماهانه،دقت روشهای بهکار رفته مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش والیانتزاس 2(Rs,T,RH,U) دقیقترین مدل در تخمین ETo در منطقه مورد مطالعه میباشد. بهطوریکه متوسط مقادیر شاخصهای آماری R2و RMSE برای روش مذکور بهترتیب 984/0 و 512/0 میلی متر بر روز برای دوره سالانه حاصل شد. همچنین نتایج حاکی از عملکرد نسبتا ضعیف روش والیانتزاس5 (Rs,T) با متوسط مقادیر شاخصهای عملکرد به ترتیب 891/0 و 228/1 میلی متر بر روز برای شاخصهای فوق بود. در دورههای فصلی و ماهانه نیز مدل والیانتزاس2 (Rs,T,RH,U) بهترین برآورد EToرا در ایستگاههای مورد مطالعه ارائه داد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سعید مهدی زاده
دکتری آبیاری و زهکشی دانشگاه ارومیه.
فرشاد خشائی
دانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی دانشگاه ارومیه
جواد بهمنش
استاد گروه مهندسی آب دانشگاه ارومیه.
رضا دلیر حسن نیا
دانشیار گروه مهندسی آب دانشگاه تبریز.