اثر عصاره گیاه تشنه داری بر راندمان تجزیه پذیری و غلظت ترکیبات فنلی، فلاونوئیدی و فعالیت آنتی اکسیدانی در مایع شکمبه با استفاده از دستگاه شبیه ساز شکمبه

اثر عصاره گیاه تشنه­داری  (Scrophularia striata)به عنوان یک افزودنی برای بهبود بازده تجزیه پذیری مواد مغذی در شکمبه، غلظت کل ترکیبات فنلی، فلاونوئیدی و فعالیت آنتی اکسیدانی در یک سیستم شبیه­ساز شکمبه (رزیتک) بررسی شد. به همین منظور از 12 فرمانتور در دو دوره آزمایشی که هر یک 10 روز به طول انجامید استفاده شد و پنج روز پایانی هر دوره از مایع درون فرمانتور نمونه برداری شد. تیمارها شامل: گروه بدون افزودنی (شاهد)، گروه دریافت کننده 10 میلی گرم در روز موننسین (موننسین)، گروه دریافت کننده 480 میلی گرم در روز عصاره گیاهی و گروه دریافت کننده 960 میلی گرم در روز عصاره گیاهی بودند. افزودن عصاره گیاهی در هر دو سطح به طور معنی داری تولید متان به ازای هر گرم ماده مغذی تجزیه شده را در مقایسه با گروه شاهد کاهش داد (05/0> P). تولید کل اسیدهای چرب فرار به ازای هر گرم ماده خشک و آلی تجزیه شده در تیمارهایی که عصاره گیاهی دریافت کرده بودند در مقایسه با شاهد و موننسین بالاتر بود (05/0P<). آمونیاک تولیدی به ازای هر واحد پروتئین خام تجزیه شده در گروهی که 960 میلی­گرم عصاره دریافت کرده بود، پایین تر از گروه شاهد بود (05/0P<). تیمار دریافت کننده 960 میلی­گرم عصاره، بالاترین غلظت کل ترکیبات فلاونوئیدی، فنلی و فعالیت آنتی اکسیدانی را نسبت به سایر تیمارها داشت (05/0P<). بر اساس نتایج این آزمایش، عصاره گیاه تشنه­داری رامی­توان برای بهبود راندمان تجزیه پذیری، افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی مایع شکمبه و کاهش تولید متان به جای آنتی­بیوتیک مورد توجه قرار داد.

کلیدواژه ها:

تجزیه پذیری ، ترکیبات فایتوژنیک ، سیستم شبیه ساز شکمبه (رزیتک) ، فعالیت آنتی اکسیدانی ، گیاه تشنه داری ، متان