بررسی تاثیر برنامه خودمدیریتی بر رفتارهای خودمراقبتی در سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی

مقدمه و هدف: نارسایی قلبی ،یکی از شایع ترین بیماری های مزمن در سراسر دنیا می باشدکه هزینه های زیادی بر سیستم های بهداشتی تحمیل می نماید. راهکارهای متعددی برای کنترل بیماری وجود دارد که برنامه خودمدیریتی یکی از این روش هاست. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش برنامه خودمدیریتی بر رفتارهای خودمراقبتی در سالمندان مبتلا به نارسایی قلب انجام گرفت.روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی یک سوکور بود که بر روی 09 بیمار منتخب مبتلا به نارسایی قلب مراجعه کننده به بیمارستان 22 بهمن نیشابور انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل 54 نفره تقسیم شدند. برنامه خودمدیریتی شامل آگاهی وشناخت، فرایند حل مساله، رژیم غذایی،ورزش و کنترل استرس بود که به مدت شش هفته به بیماران آموزش داده شد و طی دو ماه پی گیری گردید. داده ها با استفاده از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه اروپایی رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی قبل، بعد و هشت هفته پس از انجام مداخله جمع آوری گردید. آنالیز اطلاعات با آزمون های آماری χ2 ، تی مستقل، ANOVA انجام گرفت.نتایج: بررسی ها نشان داد قبل از مداخله بین میانگین رفتارهای خودمراقبتی قبل از مداخله در دو گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد(p > 0/05 ).این در حالی است که در دو بار اندازه گیری پس از مداخله بین میانگین رفتارهای خودمراقبتی در دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده شد .( p <0/001)نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که این روش برای متقاعد کردن بیماران به انجام تغییرات رفتاری و پایبندی به رژیم های دارویی در بلند مدت می تواند مناسب باشد مفید می باشد. لذا می توان از برنامه خودمدیریتی به عنوان راهبردی در ارتقاء سلامت بیماران استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

خودمدیریتی ، نارسایی قلبی ، رفتارهای خودمراقبتی ، سالمندان