آسیب شناسی خانواده های تک فرزند

پژوهش حاضربه آسیب شناسی خانواده های تک فرزند پرداخته است. روش پژوهش از نوع علی مقایسه ای است. یافته های پژوهش حکایت از آن دارد که تک فرزندها پرخاشگرتر و مخرب ترند و در بین گروه دوستان از محبوبیت کمتری برخوردارند و بیشتر قربانی می شوند در حالی که کودکانی که همشیر داشتند مهارت های اجتماعی و همکاری بیشتری از خود نشان می دهند (ساطوریان و همکاران ، 1393 ). میزان امید به زندگی در نوجوانان خانواده های چندفرزند بالاتر از نوجوانان خانواده های تک فرزند می باشد بنابراین لازم است که با بالا بردن آگاهی والدین از نقش همشیرها در رشد عاطفی، اجتماعی و کاهش احساس تنهایی کودک می توان به بالا بردن امید به زندگی در نوجوانان تک فرزند کمک کرد (صادقی و روشن نیا 1394).

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، خانواده های تک فرزند