ماهیت حقوقی و فقهی قراردادهای الکترونیکی

گسترش تکنولوژی و ابزارهای ارتباطی روز دنیا موجب به وجود آمدن قراردادهای الکترونیکی شده است که امروزه از اهمیت بالایی برخوردار است و در دهه گذشته گسترش روزافزونی را در زمینه کسب و کار و تجارت بهویژه در کشور ایران داشته است. هدف تحقیق توصیفی- تحلیلی حاضر ماهیت حقوقی و فقهی قراردادهای الکترونیکی است. از نظر حقوقی (حقوق ایران) قراردادهای الکترونیکی به صورت مستقیم تعریف نشده است و در قانون مدنی در مواد 183، 190، 191 به تعریف عقد و شرایط صحت قراردادها پرداخته است که میتوان این موارد را در راستای قراردادهای الکترونیکی تعریف کرد. همچنین در مواد 6، 26 و 29 قانون تجارت به تجارت الکترونیکی پرداخته است که نشان دهنده آن است که حقوق ایران به صورت غیرمستقیم به قراردادهای الکترونیکی پرداخته است. از نظر فقهی قرارداد الکترونیکی زمانی مورد تایید است که شرایط صحت قراردادها رعایت گردیده باشد. با وجود اینکه این قراردادها به صورت غیرحضوری منعقد میگردد، چالشهایی در زمینه معیوب بودن کالا یا خدمات وجود دارد که سایت مربوطه یا مدیران آن در این خصوص باید پاسخگو و از جبران خسارت ان برآیند که دیگر افراد به این نوع قراردادها اعتماد داشته باشند. در کل میتوان اذعان نمود که ماهیت قراردادهای الکترونیکی از نظر حقوقی و فقهی زمانی مورد تایید است که شرایط اساسی صحت قراردادها رعایت گردد.

کلیدواژه ها:

قرارداد ، قرارداد الکترونیکی ، حقوق ایران ، فقیهان