بررسی نقش سواد آموزی در بهبود کیفیت زندگی زنان سوادآموز

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش سواد آموزی در بهبود ابعاد کیفیت زندگی )نقش هیجانی، سالمت روانی، عملکرد جسمانی، درد بدنی، نقش جسمانی، سرزندگی و عملکرد اجتماعی( زنان سوادآموز شهرستان دهدشت بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان سوادآموز و بیسواد شهرستان دهدشت میباشد. که از بین آنها نمونه ای به حجم 200 نفر 100( نفر از زنان سوادآموز و 100 نفر زنان بیسواد( به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. به منظور گردآوری داده ها در این پژوهش از پرسشنامه کیفیت زندگی )SF36( استفاده شد که روایی و پایایی مقیاس مذکور توسط مالکهای روانسنجی احراز شد. داده های جمع آ وری شده با استفاده از روش تحلیل واریانس چندمتغیری )مانوا( و تحلیل واریانس یکراهه )آنوا( مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل یافته های پژوهش نشان داد که بین زنان سوادآموز و زنان بیسواد از لحاظ ابعاد کیفیت زندگی تفاوت معنیداری وجود دارد، به اینصورت که زنان سوادآموز از ابعاد کیفیت زندگی )نقش هیجانی، سلامت روانی، عملکرد جسمانی، نقش جسمانی، سرزندگی و عملکرد اجتماعی( بالاتری برخوردار بودند )بین مولفه ی درد بدنی زنان سواد آموز و زنان بیسواد تفاوت معنیداری یافت نشد(. بنابراین میتوان گفت که زنان سوادآموز نسبت به زنان بیسواد از کیفیت زندگی مطلوب تری برخوردار بودند. با توجه به نتایج پژوهش حاضر و نقش سواد در بهبود کیفیت زندگی پیشنهاد میشود جهت سواد آموزی و تحصیل زنان دقت و توجه بیشتری مبذول شود، زیرا با افزایش آگاهی که از کانال تحصیل به دست میآید، زمینه رشد و اعتلای خانواده و متعاقب آن جامعه فراهم میگردد.

کلیدواژه ها:

زنان ، سوادآموزی ، بیسوادی و کیفیت زندگی.