بررسی تاثیر نقش عوامل استر سزا در فرسودگی شغلی و تاثیر آن در عملکرد کارکنان سازمان

فرسودگی شغلی، سندرمی جسمانی-روانی است که باعث فرسودگی بدنی، افسردگی، احساس عدم کارایی، غیبت از کار و کاهش کارآیی می شود. استرس کاری به عنوان اصلی ترین عامل فرسودگی شغلی مطرح است، لذا شناخت استرس زاهای ایجاد کننده فرسودگی در محیط کار مهم می باشد. این مطالعه با هدف بررسی و کاهش نقش عوامل استرس زای محیط کار بر افزایش فرسودگی شغلی کارکنان در شرکت فرآورده های لبنی کاله انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی بر روی 051 نفر از کارکنان در واحد ماست این شرکت در سال 0996 انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه های دموگرافیک، استرس شغلی بود. اطلاعات به صورت خوداظهاری نیمه نظارتی جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون با سطح اطمینان 1/8655 انجام شد. یافته ها: در این مطالعه، از نظر ابعاد فرسودگی شغلی، 07/4% دارای مسخ شخصیت متوسط، و زیاد و 05/8% عملکرد فردی ضعیفی داشتند. همچنین هیچ فردی در محدوده استرس شغلی شدید قرار نداشت. بین متغیرهای فردی(ابتلا به بیماری مزمن، حادثه، تحصیلات و سابقه کار)با فرسودگی شغلی، ارتباط معنی داری وجود داشت. چهار حیطه استرس شغلی(شامل: ارتباط، تقاضا، نقش و تغییرات) دارای بیشترین تاثیر بر روی افزایش فرسودگی شغلی بودند. نتیجه گیری:طبق نتایج این مطالعه، عدم وجود ارتباطات دوستانه در محیط کار، خصوصیات و حجم کار عدم آشنایی فرد با اهداف سازمان و وظایف خود، همچنین عدم آشنایی فرد از جایگاه نقش خود در سازمان، نحوه سازماندهی کارکنان و تغییرات کار به ترتیب از مهم ترین عوامل استرس زا بوده که بر ایجاد و افزایش فرسودگی شغلی تاثیر گذارند.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، افسردگی ، عوامل استرس زای شغلی ، پرسشنامه ، دلفی ، دلفی فازی