مروری بر احراز هویت در اینترنت اشیاء

عبارت اینترنت اشیا را برای نخستین بار در سال 1999 توسط کوین اشتون مورد استفاده قرار گرفت و جهانیرا تشریح کرد که در آن هرچیزی از جمله اشیا بی جان ، برای خود هویت دیجیتال داشته باشند.در دهه گذشته ، اینترنت اشیاء در مرکز توجهات و تحقیقات زیادی قرار داشته است. امنیت و محرمانه بودن،مسایل مهمی برای کاربردهای IOT بوده و همچنان با چالش های بزرگی مواجه است.مهمترین مشکل مرتبط با امنیت در اینترنت اشیاء ، بحث احراز هویت و جامعیت داده ها است. از آنجاکه احرازهویت معمولا نیازمند وجود سرورها و زیرساخت های مناسب برای تبادل پیام میان اجزاء مختلف است ، تامینآن در اینترنت اشیاء کار دشواری است.تایید هویت کاربر ، یک فرایند حیاتی در محیط داخلی و خانگی است که با توجه به مسائل روزافزون امنیتیو حفظ حریم خصوصی است. با پیشرفت شهرهای هوشمند و محیط های خانه، مفهوم احراز هویت کاربر بایک پیام گسترده تر، نه تنها جلوگیری از دسترسی کاربران غیرمجاز به دسترسی به اطلاعات پیوسته، بلکهارائه فرصت هایی برای خدمات سفارشی مربوط به یک کاربر مشخص، تکامل یافته است.ابزارهای مختلفی مثل فناورى بیومتریک (زیست سنجى) برای مبحث احراز هویت استفاده می شوند که هدفاصلى آنها تهیه روشها و یا یک جانشین مناسب براى سیستم هاى کنترل دسترسى سنتى است و براى حفاظتاطلاعات شخصى یا دارائی هاى سازمانى استفاده می شود. همچنین یکی از راه حل های موجود، استفاده از بلاک چین میباشد. این تکنولوژی تجهیزات موجود را قادرمی سازد که از اتکاء به یک سیستم یا ابر مرکزی جهت احراز هویت و شناسایی بی نیاز شوند و با ایجاد یکشبکه مش امن، امکان برقراری ارتباط بین تجهیزات مختلف و جلوگیری از کلاهبرداری و جعل هویت را فراهم می سازد.

کلیدواژه ها:

Internet of Things (IoT) ، Authentication ، IOT Authentication ، Anonymous Authentication ، Biometrics ، Wearable ، IoT services ، Security ، CoAP ، DTLS.