اثر نسبت لاغری بر روی رفتار لرزه ای قابهای خمشی فولادی با ورق پرکننده با در نظر گرفتن اثر خرابی پیش رونده

ایمنی سازه ها در برابر حوادث پیشبینی نشده، همواره به عنوان یک چالش مهم در طراحی سازه ها مطرح بوده است. یکی از مسائلی که در سالهای اخیر در بحث پدافند غیرعامل، توجه مهندسین را به خود جلب کرده است، پایداری سازه ها در برابر گسیختگی های پیشرونده میباشد. تعاریف مختلفی از خرابی پیشرونده در ادبیات فنی موضوع میتوان یافت. اما به طور کلی میتواند گفت گسیختگی پیشرونده نوعی خرابی تکثیر شونده میباشد که کل آسیب نهایی نسبت به خرابی ناشی از علت اولیه بسیار وسیع تر میباشد. آییننامه های متداول مرتبط با گسیختگی پیشرونده، برای کاهش احتمال خطر گسیختگی پیشرونده روشهای متنوعی پیشنهاد داده اند که یکی از مهمترین و عمدهترین این روشها، شیوه مسیر بارجایگزین است، در این روش، سازه به گونهای طراحی میشود که بتواند خرابی موضعی پیش آمده را جذب کرده و مسیر جدیدی برای انتقال بارها بوجود آورد. هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی ساز و کاری اجرایی و موثر برای کاهش پتانسیل خرابی پیشرونده در قابهای خمشی فولادی است. از این روی پتانسیل خرابی پیشرونده در قابهای خمشی فولادی به شیوه مسیر بارجایگزین و با حذف اختیاری یک ستون ارزیابی گردیده است و ظرفیت مقاوم قابهای خمشی فولادی در مقابل خرابی پیشرونده با استفاده از ورقهای فولادی بررسی است و عملکرد سازه های سه و شش طبقه، در برابر گسیختگی پیشرونده، با تغییر ضخامت ورقهای فولادی مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج تجزیه و تحلیل نشان میدهد که با افزایش ضخامت میانقابهای فولادی در قابهای خمشی، پتانسیل خرابی پیشرونده در سازه های مدل کاهش مییابد.

کلیدواژه ها:

نسبت لاغری ، خرابی پیشرونده ، تحلیل بارافزون قائم ، قاب خمشی فولادی