تاثیر ترکیب تمرین اینتروال هوازی واستقامت عضلانی بر شاخص های آمادگی هوازی و عضلانی و ترکیب بدن دانش آموزان مقطع ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین ترکیبی اینتروال هوازی و استقامت عضلانی بر شاخص های آمادگی هوازی و عضلانی؛ و ترکیب بدن در دانش آموزان دختر غیرفعال بود. در این پژوهش نیمه تجربی، 40 نفر از دانش آموز دختر غیرفعال به طور مساوی و به صورت تصافی به دو گروه بود، تجربی BMI= 19/02±2/69( کیلوگرم بر متر مربع؛ WHR= 0/85±0/04) و شاهد (BMI= 16/40 ±3/14 کیلوگرم بر متر مربع؛ WHR=0/84±0/05 )تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8هفته،سه جلسه،تمرین کردند،شامل 2جلسه تمرین اینتروال هوازی 4) ست 6/45-5 دقیقه ای، با شدت 85-60% حداکثر ضربان قلب با فواصل استراحتی سه دقیقه ای) و یک جلسه تمرین استقامت عضلانی (5نوع تمرین مقاومتی بالاتنه در 3 ست،مقاومت =5-3درصد وزن بدن).ترکیب بدن،اوج اکسیژن مصرفی (VO2peak) و استقامت عضلانی آزمودنی ها قبل و پس از 8 هفته ارزیابی شد. آمادگی هوازی،آمادگی عضلانی و ترکیب بدن به ترتیب با استفاده از آزمون 6دقیقه دویدن و راه رفتن،آزمون های استقامت عضلانی و روش چین پوستی دو نقطه ای محاسبه شد.آزمون کوواریانس و آزمون Tزوجی برای تجزیه وتحلیل یافته ها مورد استفاده قرار گرفت.تجزیه و تحلیل ها با استفاده ازSPSS نسخه 22و در سطح 0/05 R انجام گرفت. پس از تمرین ترکیبی هوازی و استقامت عضلانی بهبود معنی داری در درصد چربی (p=0/001)، شاخص توده خالص بدن(p=0001)، اوج اکسیژن مصرفی (p=0/001) و استقامت عضلانی (p=0/001) مشاهده شد، اما تغییر معنیداری در WHR یافت نشد. درنتیجه، یافته های این پژوهش نشان داد که ترکیب تمرین هوازی و استقامت عضلانی می تواند به صورت مناسبی ترکیب بدن، توان هوازی، استقامت عضلانی دانش آموزان دختر غیرفعال مقطع ابتدایی را تحت تاثیر قرار دهد.

کلیدواژه ها:

تمرینات اینتروال ، استقامت عضلانی ، آمادگی هوازی ، ترکیب بدن ، دختران غیرفعال