ساخت و ارزیابی غشای خالص پباکس 1657 جهت جداسازی کربن دی اکسید از نیتروژن

یکی از فرایندهای اساسی در بسیاری از عملیات مهندسی شیمی، فرایند جداسازی گازی می باشد. با تقاضای صنعت روی پایین آوردن نیاز انرژی و هزینه های عملیاتی و همچنین احتیاج به بالا بردن بازده جداسازی، تحقیقات بسیاری به طور پیوسته جهت پیشرفت و ارتقای این فرایند در حال انجام است. در طول دو دهه ی گذشته، جداسازی گازی با استفاده از غشاهای پلیمری نه فقط به خاطر مزیت هایی مانند هزینه انرژی پایین بلکه همچنین به خاطر توانایی های گزینش پذیری مورد توجه قرار گرفته است. یکی از موادی که با موفقیت در جداسازی گازی به کار گرفته شده است کوپلیمرهای پلی ( اتر بلاک آمید ) است که اغلب تحت عنوان Pebax به آنها اشاره می شود. Pebax با گزینش پذیری بالای خود برای سیستم های قطبی/غیرقطبی ( به طور مثال CO2/H2 ،H2S/CH4 یا CO2/N2 ) و رفتار تراوایی همانند یک پلیمر لاستیکی، یک انتخاب جالب به عنوان ماده ی غشا در بسیاری از کاربردهای جداسازی غشایی است. در این مطالعه غشای Pebax 1657 جهت جداسازی گازی CO2/N به کار گرفته شد و نتایج تراوایی آن در شرایط عملیاتی 33 درجه سانتیگراد و فشار 2، 4 و 6 بار بررسی شد. آنالیز FTIR-ATR نیز جهت مشخصه سازی غشای موردنظر انجام گرفت.

کلیدواژه ها:

جداسازی گازی ، غشای پلیمری ، Pebax 1657 ، تراوایی ، گزینش پذیری