طبقه و جایگاه افعال یک شناسه در دستور زبان فارسی

در دستور زبان فارسی از زمانی که خانلری در کتاب تاریخ زبان فارسی ذیل عنوان فعل های ناگذر به معرفینوع سومی از افعال با ویژگی های منحصر به فرد پرداخت تا امروز که این نوع فعل به نام های دیگر از جمله فعلمرکب پی بستی (راسخ مهند 1376)، فعل های یک شناسه ای (وحیدیان کامیار 1382)، فعل مرکب تجربه ای(برجسته 1983)، جملات قالبی و کلیشه ای (نجفیان و واحدی لنگرودی 1382) و گزاره مرکب غیر شخصی (یادگارکریمی 2013) و ... نامیده می شود. دستور نویسان به یک تعریف واحد از این فعل دست نیافته و تواففی در بیانویژگی های آن حاصل نکرده اند. با این حال هریک به قدر وسع خویش سعی کرده است این نوع فعل را در یکطبقه خاص دستوری بگنجاند. از جمله عده ای آن را جزء افعال غیر شخصی و عده ای آن را در گروه افعال ناقص وبرخی ذیل جملات استثنایی قرار داده اند هدف نگارنده خارج کردن این نوع فعل از گروه بندی های نابه جا ومعرفی جایگاه واقعی این فعل می باشد.

کلیدواژه ها:

دستور زبان فارسی ، فعل ی شناسه ، اخلاف آراء دستورنویسان ، جایگاه و طبیه دستوری