آسیب شناسی شاخص های موجود در آموزش زبان انگلیسی و ارائه راهکار مبتنی بر ساخت مسیر عصبی (مورد مطالعه: زبان آموزان مراکز آموزشی منتخب اصفهان)

امروزه نیاز به تسلط به زبان انگلیسی به عنوان زبان جهانی و هم چنین ابزاری برای دستیابی به اطلاعات علمی جدید درگستره های مختلف علمی، پژوهشی و فرهنگی کاملا احساس می شود و برنامه درسی زبان انگلیسی در کشور تا کنونکارآمدی لازم را نشان نداده است (ریاضی و رزمجو، 2006، صفرنواده و دیگران، 1389). از طرف دیگر یکی از چالش هایپژوهشی امروز در علم یاددهی- یادگیری پاسخ به این سوال است که به کارگیری یافته های برآمده از مطالعات علوم اعصابشناختی درباره یادگیری تا چه حد می تواند در بهبود کیفیت آموزش تاثیر بگذارد. از همین رو در این مقاله برآنیم تا جایگاهو نقش ساخت مسیر عصبی در فرایند آموزش را روشن کنیم چرا که تعدادی از دانشمندان اظهار داشته اند که معلمان ومربیان باید به همراه متخصصان علوم اعصاب و برخی رشته های مرتبط دیگر، علم جدید یاددهی - یادگیری را تبیین نمایند(ملتزوف و همکاران، 9002 و جونگ و همکاران، 9022). پژوهش های علوم اعصاب نشان داده است که یادگیری، درجریان تغییر سازمان کارکردی مغز و ساخت مسیر عصبی صورت می گیرد و لذا تدریس، نوعی هنر تغییر مغز است کهپیوندهای جدیدی را بیم محرک ها، تجربیات و رفتار فراگیر ایجاد می کند (هال، 2011 و جنسن، 1998).این مقاله با بررسی هدف آسیب شناسی مهمترین شاخص های آموزش زبان انجام گرفت. جامعه آماری این تحقیق زبانآموزان شهر اصفهان و نمونه آماری با حجم نامشخص و مطابق با فرمول کوکران در سطح خطای 2 درصد برابر با 268 نفربدست آمد. انتخاب نمونه ها به روش تصادفی سیستماتیک انجام پذیرفت. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه 5 قسمتی(انگیزه و نگرش زبان آموز، رضایت و عدم فرسودگی مدرس، استفاده از فناوری های نوین، الگوها و روش های تدریس مناسب،محتوا و تعداد ساعات آموزشی) با سوالات بسته طیف پنج گانه لیکرت طراحی و روایی - پایایی پرسشنامه در تحقیقات قبلیبه تایید رسیده است. تحلیل داده ها با نرم افزار spss21 انجام شد. نتایج تحقیق حاکی از ضعف آموزش زبان در تمامی ابعاد مورد مطالعه است.

کلیدواژه ها:

انگیزه و نگرش ، الگوی تدریس ، علوم اعصاب ، مسیر عصبی