بررسی وابستگی و حساسیت نتایج بهینه سازی پلاریمتریک شاخص پراکندگی دامنه نسبت به پارامترهای بردار مکانیزم پراکنش در داده های پالریمتری دوگانه سنجنده SENTINEL1-A

تداخلسنجی راداری پلاریمتریک مبتنی بر پراکنشگرهای دائمی یک تکنیک موثر در افزایش تراکم وکیفیت فاز پیکسلهای پراکنشگر دائمی میباشد. این تکنیک بر اساس بهینه سازی پلاریمتریک کانالهای پلاریمتریک را با یکدیگر ترکیب کرده و کانال بهینهای را تولید میکند که در آن تراکم و کیفیت فاز پیکسل های پراکنشگر دائمی نسبت به کانالهای خطی افزایش پیدا کند. در هر پیکسل این کانال بهینه، بردار مکانیزم پراکنشی که منجر به بهینه ترین مقدار از تابع هدف مسئله بهینه سازی شود به عنوان بردار مکانیزم پراکنش بهینه انتخاب میشود. بردار مکانیزم پراکنش در داده های پلاریمتری خود شامل پارامترهایی است که پاسخ بهینه و زمان انجام محاسبات در فرایند بهینه سازی پلاریمتریک کاملا وابسته به انتخاب گام تغییرات این پارامترها میباشد. بنابراین انتخاب گام تغییرات مناسب این پارامترها برای مدیریت زمان محاسبات و کسب نتایج مطلوب نیازمند بررسی کامل این وابستگی و حساسیت است. هدف اصلی ما در این تحقیق بررسی وابستگی و حساسیت نتایج بهینه سازی پلاریمتریک شاخص پراکندگی دامنه نسبت به پارامترهای بردار مکانیزم پراکنش در دادههای پلاریمتری دوگانه سنجنده Sentinel1-A است.ما این وابستگی را از سه دیدگاه مختلف با استفاده از 25 تصویر پلاریمتری دوگانه سنجنده Sentinel1-A مورد بررسی قرار دادیم. نتایج حاصل از هر سه دیدگاه نشان داد افزایش تراکم پیکسلهای پراکنشگر دائمی در بهینه سازی پلاریمتریک به پارامتر تغییر مکانیزم نسبت به پارامتر جهت گیری تارگت حساسیت و وابستگی بیشتری دارد. در حالیکه از نظر زمان محاسبات این وابستگی نسبت به پارامتر جهتگیری بیشتر است.

کلیدواژه ها:

تداخل سنجی راداری پلاریمتریک ، بهینه سازی پلاریمتریک ، بردار مکانیزم پراکنش ، Sentinel1-A