ساخت نانوذرات کیتوزان به عنوان حامل های جدید و کارا برای ارائه داروهای ضدآلزایمر

زمینه: بیماری آلزایمر شایع ترین علت زوال عقل در سالمندان است که با تجمع بیش از حد پلاک های وابسته به پیری و آتروفی قشر مغز مشخص میگردد. علیرغم وجود داروهای متعدد، در حال حاضر تنها درمان موثر بالینی استفاده از مهار-کننده های استیلکولین استراز میباشد که تحویل هدفمند آنها به سیستم عصبی مرکزی محدودیت هایی نظیر حلالیت کم، دسترسی بیولوژیک کم و کاهش کارایی به علت حضور سد خونی-مغزی را دارند. لذا استفاده از نانوذرات پلیمری آبدوست مانند کیتوزان با توجه به توانایی در افزایش حلالیت و رهایش هدفمند دارو تاثیرگذار و راهگشا می باشد.روش کار:. نانوذرات کیتوزان به روش ژلهای شدن یونوتروپیک که بر اساس برهمکنشهای الکتروستاتیک بین گروه های آمین کیتوزان وگروه های با بار منفی پلی آنیون TPP ساخته شد. کیتوزان در اسید استیک حل شده سپس پلی آنیون اضافه شد و نانوذرات به تدریج با همزن مکانیکی تشکیل شدند، اندازه، توزیع اندازه اصلی، پتانسیل زتا و شاخص پراکندگی نانوذرات با استفاده از دستگاه Nanozeta Sizer بررسی شد. جهت آنالیز نهایی ویژگیهای مورفولوژیکی نانوذرات از میکروسکوپ الکترونی SEM و طیف FTIR استفاده شد و نهایتا با بهینه سازی شرایط، میزان بارگذاری دارو در کیتوزان در مطالعات درون تنی بررسی میشود. یافته ها :تولید نانوذرات کیتوزان در محدوده خاصی از غلظت کیتوزان و TPP امکان پذیر گردید و در نسبتهای بالاتر کیتوزان به TPP در برخی غلظتها رسوبات ناپایداری دیده شد. نتیجه گیری: از آنجا که بار سطحی شاخص موثر بر کارایی انکپسوله شدن و پایداری کلوئیدی می باشد، مطالعه حاضر نشان داد که میتوان با تغییر شرایط، اندازه ذرات و پتانسیل زتا را کنترل نمود و نانوذراتی با ویژگیهای بهینه از جمله اندازه و بار سطحی مناسب و کمترین شاخص پراکندگی راتولید کرد.

کلیدواژه ها:

نانوذره کیتوزان ، سیستم دارو رسانی ، بیماری آلزایمر