نقش گیرنده های کانابینوئیدی CB2 در اعمال اثرات مهاری تحریک الکتریکی با فرکانس پایین بر روند کیندلینگ مسیر پرفورنت در موش صحرایی نر نژاد ویستار

اعمال تحریکات با فرکانس پایین، از طریق مکانیسمهای ناشناخته ای، اثر مهاری بر روند کیندلینگ هیپوکمپ در موشهای صحرایی داشته و باعث افزایش آستانه تخلیه های متعاقب و ممانعت از توسعه و انتشار فعالیت تشنجی میشود. در این مطالعه، تاثیر گیرنده های اندوکانابینوئیدی CB2 در اعمال اثرات مهاری LFS بر اکتساب تشنجهای ناشی از کیندلینگ مسیر پرفورنت در موشهای صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفت. در طی جراحی، یک الکترود تحریکی در مسیر پرفورنت و یک الکترود ثبات در شکنج دندانه دار موش صحرائی نر نژاد ویستار کار گذاشته شد. حیوانات شامل چهار گروه کیندل، کیندل (KLFS) LFS +، LFS و شم بودند. برای القای صرع در حیوان از روش کیندلینگ نیمه سریع استفاده شد. در این روش حیوانات با امواج الکتریکی با فرکانس بالا و امواج مربعی تک فازی به مدت 3 ثانیه و با شدت آستانه، 12 بار هر روز، تحریک میشدند. در گروه های KLFS، 5 دقیقه بعد از اتمام تحریکات کیندلینگ، LFS اعمال میشد و اثر آن بر کمیتهای تشنجی بررسی میگردید. اعمال LFS به طور معنی داری از افزایش شدت حملات تشنجی در گروه KLFS جلوگیری کرد. بر اساس یافته های ایمنوهیستوشیمی نیز، کاربرد LFS تاثیری بر بیان گیرنده های CB2 در ژیروس دندانه دار هیپوکمپ نداشت. پیشنهاد میشود گیرنده های CB2 در اعمال اثرات ضدتشنجی LFS نقشی نداشته باشند.

کلیدواژه ها:

تحریکات با فرکانس پایین ، تشنج ، کیندلینگ ، گیرنده کانابینوییدی ، مسیر پرفورنت ، موش صحرایی