اثر تلقیح باکتری های محرک رشد(PGPR) بر شاخص های رشد خیار درختی در خاکهای جنوب استان فارس

باکتریهای افزاینده رشد گیاه با مکانیسمهای مختلفی از جمله تولید هورمونهای محرک رشد، توانایی حل کنندگی فسفاتهای نامحلول، تولید سیدروفور و تثبیت نیتروژن بر رشد گیاه موثر واقع میشوند. در این پژوهش اثر تلقیح باکتریهای Flavobacterium، Herbaspirillum، Pseudomonas بومی، Pseudomonas غیر بومی و Azotobacter به تنهایی و تلقیح همزمان آنها در دو خاک معمولی و همان خاک با رفع کمبودها بر اساس آزمون خاک بررسی شد. طرح آزمایشی به صورت کاملا تصادفی در چهار تکرار به صورت گلخانه ای بر روی خیار درختی انجام شد . نتایج نشان داد که تمام تیمارهای خاک تغذیه شده بر اساس آزمون خاک دارای اختلاف معنیداری با خاک معمولی بودند. بیشترین میانگین ارتفاع بوته، تعداد گل در گلدان و محتوی کلروفیل برگ مربوط به تلقیح با مخلوط سویه ها در خاک معمولی بود. در خاک با تغذیه کامل، بیشترین میانگین تعداد گل در گلدان و محتوی کلروفیل برگ مربوط به تلقیح با سودوموناس غیر بومی بود. بر اساس نتایج به دست آمده، بیشترین تاثیر در رشد گوجه فرنگی در خاک معمولی تلقیح شده با باکتری های محرک رشد گیاه به اثبات رسید اما در خاکی که بر اساس آزمون خاک رفع کمبود شده بود، تلقیح تاثیر چندانی بر شاخصهای رشد خیار درختی نداشت .

کلیدواژه ها:

باکتریهای محرک رشدPGPR ، کود زیستی ، عناصر غذایی ، خیار درختی