بررسی تاثیر مراقبت خانواده محور بر افسردگی مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به صرع

زمینه و هدف:مراقبت از بیماران مبتلا به صرع، مراقبین خانوادگی آنان را با چالشهای متعددی روبرو میسازد. حمایت از این گروه از افراد جامعه به عنوان بیماران پنهان باید از طریق مداخلات حمایتی همواره مورد توجه باشد؛ لذا این پژوهش با هدف بررسی تاثیر برنامه توانمندسازی خانواده محور بر افسردگی مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به صرع اجرا گردید.روش بررسی:این مطالعه یک کار آزمایی در عرصه بود که در سال 1395 در دو مرکز آموزشی درمانی کاشانی و هاجر شهرکرد انجام گردید. نمونه ها به روش نمونه گیری آسان انتخاب و سپس به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد سنجش استرس، اضطراب و افسردگی در دو گروه در سه مرحله قبل، بلافاصله بعد و دو ماه بعد از مداخله انجام گردید. داده ها با استفاده از آزمونهای آمار توصیفی و تحلیلی تیمستقل و آنالیز واریانس با مشاهدات تکراری با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته های پژوهش: ر این پژوهش 80 نفر از مراقبین خانوادگی (3/61%) زن و بقیه مرد(7/38%) و با میانگین سنی 5/37 سال وارد مطالعه گردیدند. یافته های این پژوهش نشان داد تفاوت معنیدار آماری در میانگین نمره افسردگی قبل از مداخله بین گروه های مداخله و کنترل وجود ندارد ولی بعد از مداخله این تفاوت آماری در میانگین نمره افسردگی(001/0(pدر مراحل بلافاصله و دو ماه بعد در گروه مداخله معنی دار بود.نتیجه گیری:نتایج نشان داد که برنامه ی مراقبتی خانواده محور سبب کاهش افسردگی، مراقبین شده که با توجه به نیازهای آموزشی و درمانی مراقبین و به دلیل کم هزینه بودن، ایمن بودن و تاثیرگذار بودن این مداخلات، میتواند مراقبین را برای ارایه دادن نقش مراقب بهتر آماده سازد.

کلیدواژه ها:

صرع ، مراقبین خانوادگی ، افسردگی ، ایران