مقایسه کارایی سه روش ارزیابی ریسک ارگونومیکی RULA ، LUBA و NERPA جهت پیش بینی اختلالات اسکلتی عضلانی اندام فوقانی

سابقه و هدف: اختلالات اسکلتی- عضلانی یک مشکل عمده در همه مشاغل است . برای ارزیابی قرار گرفتن در معرض عوامل خطر مرتبط با اختلالات اسکلتی عضلانی، روش های متعددی در دسترس هستند. این مطالعه با هدف مقایسه سه روش ارزیابی ریسک ارگونومیک RULA LUBA و NERPA جهت پیش بینی اختلالات اسکلتی عضلانی اندام فوقانی انجام شد. مواد و روش ها: 210 نفر از 3 صنعت مختلف شامل داروسازی، خودرو و مونتاژ در استان اصفهان انتخاب شدند. برای تعیین سطح اختلالات اسکلتی- عضلانی پرسشنامه نوردیک استفاده شد. سپس، پوسچرهای انتخاب شده با روش های RULA LUBA و NERPA ارزیابی شد. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون Kolmogorov - Smirnov به منظور بررسی توزیع نرمال داده ها، آزمون همبستگی اسپیرمن برای بررسی ارتباط بین سطح ارزیابی شده با اختلالات اسکلتی عضلانی و آزمون ویلکاکسون برای تعیین تفاوت معنی داری بین مقادیر با نرم افزار SPSS نسخه 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: آزمون ویلکاکسون اختلاف معنی داری را بین مقادیر NERPA و RULA نشان داد ( p0/ 001<)، در حالی که ارتباط معنی داری بین LUBA و RULA با این آزمون نشان داده نشد (p = 0.914) ضریب همبستگی اختلالات اسکلتی عضلانی با سطح RULA، سطح NERPA و سطح LUBA به ترتیب 73/0،74/0 و 69 / 0 بود. نتیجه گیری: سطوح پایین ریسک در NERPA، سطوح متوسط ریسک در LUBA و سطوح ریسک پر خطر در RULA بهتر ارزیابی شد. نتایج نشان داد که RULA بهترین روش برای ارزیابی اختلالات اسکلتی عضلانی در میان سه روش RULA ، NERPA و LUBA است.

کلیدواژه ها:

اختلالات اسکلتی عضلانی ، ارزیابی ریسک ارگونومیک ، RULA ، LUBA. NERPA