بررسی شاخص توانایی کار و ارتباط آن با سبک زندگی در مکانیک کاران یک نیروگاه حرارتی

مقدمه: ارزیابی صحیح توانایی شاغلین از نقطه نظر اقتصادی برای کارفرمایان حایز اهمیت و تقویت آن یکی از راه های افزایش بهره وری است. این مطالعه با هدف بررسی شاخص توانایی کار و ارتباط آن با سبک زندگی در مکانیک کاران یک نیروگاه حرارتی صورت گرفت. روش کار: جامعه آماری مورد مطالعه شامل 60 نفر از مکانیک کاران بود که بصورت سرشماری انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه شاخص توانایی کار و پرسشنامه سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت والکر استفاده شد. در نهایت جهت آنالیز داده ها از آزمون های آماری تی مستقل، کروسکال والیس و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین شاخص توانایی کار با سابقه کار رابطه معنی داری وجود دارد( P<0،00). افرادی که از سطح تحصیلات بالاتری برخوردار بودند توانایی کاری بیشتری داشتند. شاخص توانایی کار با نمره نهایی سبک زندگی ارتباط مستقیم و معناداری داشت، میزان همبستگی بین این دو فاکتور 569/r. = بود. همچنین نتایج آزمون پیرسون نشان داد که بین شاخص توانایی کار با همه ی ابعاد سبک زندگی رابطه معنی داری وجود دارد (P<0،00). نتایج این آزمون نشان داد که ابعاد تغذیه با مسئولیت پذیری، مسئولیت پذیری با خودشیفتگی و حمایت بین فردی با خود شیفتگی رابطه معنی داری وجود ندارد (P> 0،05). نتیجه گیری: میانگین شاخص توانایی کار در مکانیک کاران مورد مطالعه در سطح متوسط قرار داشت. همچنین ارتباط بین شاخص توانایی کار با الگوی سبک زندگی رابطه مستقیم و معناداری داشت بطوریکه هرچقدر نمره شاخص توانایی کار بالاتر بود سبک زندگی افراد نیز بهتر بود.

کلیدواژه ها:

توانایی کار ، شاخص توانایی کار ، سبک زندگی ، مکانیک کاران