برآورد ظرفیت هوازی ( max - VO2 ) و مطالعه تاثیر نیازهای روانی در میان کارگران زن

سابقه و هدف: در هر جامعه توجه به وضعیت سلامت جسمانی، روانی، اجتماعی، فرهنگی افراد و فراهم آوردن زمینه لازم برای تحقق یک زندگی پویا و سالم، ضامن سلامتی آن جامعه برای سال های آینده است. نبود تطابق و تناسب میان توانمندیهای انسان و نوع کار فرد سبب بروز مسائل و مشکلات بسیاری می شود. مواد و روش ها: نوع مطالعه مقطعی و از نوع توصیفی- تحلیلی با استفاده از روش تست تک مرحله ای تردمیل Ebbeling انجام شد. در این مطالعه 50 نفر کارگر زن شاغل در کارخانه کارتن سازی با گستره ی سن 29 تا 39 سال شرکت نمودند. ابزار گردآوری داده ها، آنتروپومتری (قد، وزن و شاخص توده بدنی) و فیزیولوژی (حداکثر ظرفیت هوازی) و پرسشنامه سلامت عمومی GHQ-28 می باشد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS V22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین (انحراف استاندارد) نمره سلامت عمومی کل در افراد مورد مطالعه 50 / 28 ( 89 / 8) و میانگین (انحراف استاندارد) حداکثر ظرفیت هوازی برابر min . 1 - ml . kg - 39 / 171 ( 1 / 27) بدست آمد. طبق نتایج نمره سلامت عمومی کل و زیر مقیاس کارکرد اجتماعی با حداکثر ظرفیت هوازی ارتباط آماری معنی دار داشتند. همچنین بین سن و سابقه کار و نمره سلامت عمومی کل ارتباط وجود دارد. طبق نتایج حداکثر ظرفیت هوازی و سن ارتباط معنی دار آماری دارند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده ی تاثیر سن و وزن بر حدکثر ظرفیت هوازی افراد می باشد. همچنین توجه به سلامت روان کارکنان زن در صنایع به جهت مسئولیت اجتماعی آنها در خانواده دارای اهمیت ویژه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

بیشترین ظرفیت هوازی ( max - VO2 ) ، ظرفیت کار فیزیکی ، سلامت عمومی و روانی ، کارگران زن ، GHQ-28