ارزیابی ارگونومیک فاکتورهای خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی در کارگران صنعت ساختمان سازی

مقدمه: اختلالات اسکلتی عضلانی یک مشکل شایع در جوامع در حال پیشرفت و مدرن می باشد. فاکتور های خطر متعددی (فیزیکی، روانی اجتماعی و ذهنی) باعث ایجاد اختلالات اسکلتی عضلانی مزمن در مشاغل مختلف می شود. شناسایی، ارزیابی و اندازه گیری دقیق این عوامل مواجهه می تواند در طرح ریزی و اجرای برنامه های ارزیابی و همچنین برای ارگونومیست ها جهت اجرای تحقیقات جدید مهم باشد. یکی از گروه مشاغل در معرض خطر کارگران ساختمانی می باشند. این مطالعه با هدف تعیین ارگونومیک ریسک فاکتورهای ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی در کارکنان ساختمان سازی انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی 217 کارگر یک شرکت ساختمانی جهت بررسی ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی عضلانی مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت تکمیل اطلاعات ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی از پرسشنامه Rula و چک لیست QEC استفاده گردید. یافته ها: بدنبال نتایج بدست آمده ، متوسط سن کارگران 31،7 ٪ سال، متوسط قد و وزن آنها 175 سانتی متر و 24, 77کیلوگرم و متوسط سابقه کار 7 سال می باشد. از میان کارگران مورد ارزیابی قرار گرفته 71٪ متاهل، 65،1 ٪ غیر سیگاری، 94،5%راست دست، 77،9 ٪ ورزش می کنند. با توجه به میانگین امتیازات، کمر در سطح مواجهه بالا، شانه بازو سطح مواجهه بالا، مچ دست دست سطح مواجهه بالا و گردن نیز سطح مواجهه بسیار بالا را به خود اختصاص داده است. همچنین نتایج پرسشنامه رولا نشان داد که میانگین امتیاز کلی رولا برای 217 نفر برابر با 5٫5 می باشد و میانگین سطح اولویت اقدام اصلاحی برابر با سطح 3 می باشد که نشان دهنده ی انجام مطالعات فزونتر و ایجاد تغییرات و مداخله ارگونومیک در این مشاغل می باشد. بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده، ریسک آسیب در اندام فوقانی بیشتر بوده و خمش و پیچش گردن و کمر و حمل بارهای سنگین و وضعیت قرارگیری نامناسب بازو ها و مچ دست از عمده ترین مشکلات ارگونومیک این مشاغل می باشد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک ، اختلالات اسکلتی عضلانی ، ارزیابی مواجهه سریع ، پرسشنامه رولا ،