بررسی بلند کردن بار اجسام استوانه ای و مقایسه آن با استاندارد حمل بار NIOSH

این مطالعه کمی با تمرکز بر بلند کردن میله های سنگین و به اصطلاح بد بار انجام شده است. حفاری (چال زدن) یک عملیات معدن کاری تکراری و سنگین می باشد که میزان بروز آن به نسبت بالا و شدت آسیب اسکلتی- عضلانی گزارش شده از آن زیاد می باشد. هدف از این مطالعه بررسی چگونگی تغییر بار توسط کارگران حمل مته چال زنی هنگام برداشتن یک میله عمودی حفاری (با ارتفاع 1/61 متر و وزن 35 کیلوگرم) با استفاده از دو نوع تغییر ارتفاع میله و چهار موقعیت مختلف پا می باشد. علاوه براین ، بلند کردن یک بار متقارن به عنوان شاخص حمل بار ( LI ) میله به منظور مقایسه و تعیین احتمال خطر آسیب وارد بر کمر استفاده شد. هفت نفر از کارگران حمل مته چال زنی در این مطالعه شرکت کردند. هر فرد یک میله حفاری را بلند میکند و به صورت عمودی نگه می دارد. در این حالت چهار موقعیت متفاوت پا امتحان می شود. و فشار های وارد بر کمر بررسی می گردد وضعیت صفر درجه = فرد رو به میله، وضعیت 45 درجه =فرد مایل به میله، وضعیت 90 درجه = فرد در سمت راست میله و حالت آزاد). علاوه براین دو وضعیت ارتفاع میله نیز مورد مطالعه قرار گرفت به این صورت که پایه میله در سطح زمین ( ارتفاع میله 0/83متر) و پایه میله برروی یک قفسه با ارتفاع 20 سانتی متری ( ارتفاع میله 1/03 متر) ایجاد شد. در نهایت هر فرد یک جعبه 5/ 21 کیلوگرمی را بر سطح ساجیتال برداشت، که شاخص حمل بار بر هر فرد برابر عدد 4 / 1 در معادله ی حمل بار NIOSH بود. نشانگرهای بازتابی بر روی هر فرد قرار گرفتند و برای ضبط نیروها و حرکت اندام های افراد، 3 دوربین ویدئویی و یک صفحه سنجش نیرو مورد استفاده قرار گرفت. هنگامی که حفاران در موقعیت همیشگی خود در حال کار هستند؛ مشخص شد که ارتفاع عمودی از میله بیشترین تاثیر را بر بار وارد بر کمر دارد. علاوه بر این ، مشخص شد که برخی از افراد تکنیک هایی را نسبت به دیگران استفاده می کنند که فشار کمتری به کمرشان وارد می شود. در نهایت ، مشخص شد که حالت نامتقارن حمل بار ( زاویه 90 درجه) بدترین حالت نسبت به شاخص حمل بار محاسبه شده و استاندارد NIOSH بود

کلیدواژه ها:

بلند کردن ، معادله حمل بار NIOSH ، استاندارد حمل متقارن