بررسی عملکرد فنی و اجرایی روسازیهای بتنی الیافی در ایستگاه های BRT (مطالعه موردی شهر تهران)

ازجمله مشکلات اساسی معابر سواره رو خیابانها، شبکه های بزرگراهی و محوطه های صنعتی در ایران، تخریب و روکشهای متوالی آسفالت است، که این امر موجب خسارات سنگین به اقتصاد ملی و کاهش ضریب ایمنی جاده ها و خیابانهای کشور می گردد. از سوی دیگر استفاده از مواد هیدروکربنی در مخلوط های آسفالتی، دارای معضلات زیست محیطی فراوانی میباشد، که پس از گرانی حاملهای انرژی، مخصوصا جهش قیمت قیر مصرفی در تولید آسفالت، هزینه نهایی اجرای آسفالت به یکباره افزایش شدیدی پیدا کرده است. با توجه به محدودیتهای موجود در بودجه به خصوص در سالهای اخیر و از طرف دیگر، زیاد شدن تعداد پروژه های شهری و برون شهری، سازمانهای ذیربط علاقمند به استفاده از روشهای نوین در ساخت روسازیها بوده اند که در مقایسه با روشهای سنتی هزینه چرخه عمر کمتر و سرعت اجرای بیشتری داشته باشند. لذا در سال های اخیر، ساخت رویه های بتنی بیشتر مورد توجه محققان و صنعتگران قرار گرفته است. استفاده از الیاف در بتن مسلح به عنوان جایگزین میلگرد حرارتی باعث کاهش وزن دال های بتنی شده و آسیب های ناشی از خوردگی و فرسایش فولاد را به طور قابل توجهی کاهش می دهد. در این مطالعه، نمونه های الیاف مختلف در طرح و اجرای روسازی بتنی ایستگاه های خط ویژه اتوبوس تندرو مورد بررسی قرار گرفته است. به طور کلی استفاده از الیاف در این پژوهش، منجر به بهبود خواص مکانیکی از قبیل مقاومت فشاری، کششی، خمشی و خمشی پسماند شده است. با بررسی نتایج مشاهده شد، مقاومت فشاری حدود 5 درصد، مقاومت کششی حدود 15 درصد و مقاومت خمشی حدود 36 درصد افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

روسازی بتنی ، بتن الیافی ، الیاف ، ایستگاه هایBRT