تعیین رابطه گرانبارى شغلى و فشارشغلى با تمایل به ترک خدمت در کارکنان ستادى دانشگاه علوم پزشکى اصفهان

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه گرانبارى شغلى و فشارشغلى با تمایل به ترک خدمت به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان ستادى دانشگاه علوم پزشکى اصفهان در سال تحصیلی 96 - 1395 تشکیل دادند که تعداد آنها 1257 نفر بود. با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم تعداد 295 نفر انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات سه پرسشنامه شامل گرانباری شغلی اسپکتور و جکس 1987 با ضریب پایایی 89 / 0 پرسشنامه استرس شغلی HSE با ضریب پایایی 84 / 0 و مقیاس تمایل به ترک خدمت با ضریب پایایی 82 / 0 بود. روایی پرسشنامه از طریق روایی صوری و محتوایی با کسب نظرات کارشناسان و متخصصان مدیریت آموزشی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای spss-22 انجام گرفت. همچنین تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی انجام گردید. نتایج فرضیه اصلی پژوهش نشان داد که تمایل به ترک خدمت از روی عوامل گرانباری شغلی و ابعاد فشار شغلی قابل پیش بینی بود. نتایج فرضیه های فرعی پژوهش نیز نشان داد که بین گرانبارى شغلى و فشارشغلى با تمایل به ترک خدمت رابطه مثبت و معنی داری وجود داردp<0/05 . بررسی متغیرهای دموگرافیک پژوهش نشان داد که نمرات گرانباری شغلی و فشار شغلی با توجه به سابقه خدمت و محل خدمت تفاوت معنی داری داشتند p<0/05 . همچنین یافته ها نشان داد که با توجه به محل خدمت و مدرک تحصیلی بین تمایل به ترک خدمت کارکنان تفاوت معنی داری وجود داشت.درنهایت با توجه به یافته های پژوهش و رابطه معنی دار گرانباری شغلی و تمایل به ترک خدمت پیشنهاد می شود، مدیران و مسئولان در حد امکان چنان فضای روانی به وجود آورند که کارکنانی که به دنبال اهداف پیشرفتی هستند، مورد تشویق قرار بگیرند، تا در طول زمان همه کارکنان پیشرفت نمایند و در اهدافی که برای سازمان و محیط کاریشان انتخاب می کنند، تجدید نظر نمایند.

کلیدواژه ها:

تمایل به ترک خدمت ، فشارشغلى ، گرانبارى شغلى ، کارکنان دانشگاه