تاثیر ریسک عملیاتی و ریسک تجاری بر محافظه کاری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

محافظه کاری از جمله رویکردهای مقابله با مسئله نبود اطمینان در فرایند گزارشگری مالی است که به نوعی در انعکاس رویدادهای مالی کم ترین اثر مثبت بر سود و دارایی های واحد تجاری و بیشترین تاثیر مساعد بر زیان و بدهی های واحد تجاری را در اولویت قرار می دهد. بنابراین، بر حسب دلایلی همچون هزینه های رسیدگی، هزینه های سیاسی، انگیزه های مالیاتی و تصمیم های تامین مالی، شرکت ها درجه های متفاوتی از محافظه کاری در نظر می گیرند. به طوری که شرکت های دارای ریسک پایین تر، درجه بالاتری از محافظه کاری را انتخاب می کنند و شرکت های دارای ریسک بالاتر، درجه پایین تری از محافظه کاری را اعمال می کنند. این پژوهش به دنبال بررسی میزان ارتباط ریسک شرکت و محافظه کاری شرکت ها، وجوه مختلف ریسک عملیاتی و ریسک تجاری شرکت مورد بررسی قرار می گیرد. به همین منظور با انتخاب یک قلمرو زمانی 9 ساله بین سال های 1386 لغایت 1394 اطلاعات مربوط به 137 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به عنوان نمونه آماری جمع آوری شد. بر اساس متغیرهای در نظر گرفته شده و هدف اصلی پژوهش، فرضیه های پژوهش شامل سه فرضیه اصلی تدوین شد که برای بررسی رابطه بین محافظه کاری و ریسک عملیاتی، رابطه بین محافظه کاری و ریسک تجاری و تحلیل مقایسه ای توانمندی ارتباط ریسک عملیاتی و محافظه کاری به نسبت ریسک تجاری و محافظه کاری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، مطرح شد. نتایج پژوهش نشان دهنده تایید شدن فرضیه اول و سوم پژوهش یعنی ارتباط منفی بین محافظه کاری و ریسک عملیات و تحلیل مقایسه ای توانمندی ارتباط ریسک عملیاتی و محافظه کاری به نسبت ریسک تجاری و محافظه کاری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، مورد تایید قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

ریسک تجاری ، ریسک عملیاتی ، محافظه کاری