ماهیت فقهی حقوقی قرارداد بیع متقابل

امروزه تکنولوژی و دسترسی به آن یکی از ضرورت ها و شاخص های اساسی توسعه اقتصادی بشمار می رود و از این روست که مبادله تجاری آن به یکی از موضوعات عمده تجارت بین الملل مبدل شده است. انتقال موفق تکنولوژی نیاز به شناخت اهداف صنعت، منابع تکنولوژی، نحوه ابداع و نحوه انتقال، روش های انتقال، فاکتورهای تاثیرگذار، نحوه جذب و نحوه توسعه آن دارد. قراردادهای انتقال تکنولوژی به علت وسعت دامنه و پیچیدگی موضوعشان و شرایط مختلفی که در چنین قراردادهایی پیش بینی می شود از ویژگی های خاصی برخوردار هستند. برای بررسی الگوهای قراردادی انتقال تکنولوژی لازم است شیوه های مختلف انتقال تکنولوژی در قراردادها شناسایی شده و مورد بررسی قرار گیرند. قرارداد های انتقال تکنولوژی، قراردادهای متعدد و متنوعی من جمله قرادادهای لیسانس، قراردادهای بیع متقابل، قراردادهای پیمانکاری و قراردادهای مشارکت را در بر می گیرد. از آنجا که قرارداد یک بستر است، هر یک از این الگوهای قراردادی با در نظر گرفتن ویژگی ها و شرایط خاص طرفین قرارداد، میتواند مزیت هایی نسبت به الگوهای دیگر داشته باشد. قراردادهای بیع متقابل جزء قراردادهای خرید خدمت محسوب می گردد. در این نوع قراردادها، شرکت سرمایه گذار خارجی تمام وجوه سرمایه گذاری و همچنین نصب تجهیزات و راه اندازی و انتقالتکنولوژی را بر عهده دارد و پس از راه اندازی ، به کشور میزبان واگذار می کند. بازگشت سرمایه و همچنین سود سرمایه از طریق فروش محصولات به دست می آید.بیع، بیع متقابل، قرارداد و ماهیت فقهی حقوقی

کلیدواژه ها:

بیع ، بیع متقابل ، قرارداد و ماهیت فقهی حقوقی