نقش واسطهای پایداری روانی در رابطه بین شیوه های والدگری و تبلور وجودی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین شیوههای والدگری و تبلور وجودی با واسطهگری پایداری روانی بود. شرکتکنندگان 355 نفر از دانشجویان کارشناسیارشد دانشگاه شیراز بودند که بر اساس روش نمونهبرداری تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند و پرسشنامههای شیوههای والدگری (بری، 1991 )، پایداریروانی (کلاف و دیگران، 2002 ) و مقیاس تبلور وجودی (داینر و دیگران، 2010 ) را در محل کلاسهای عادی خود تکمیل کردند. یافتهها با استفاده از روشمدلیابی معادلات ساختاری نشاندهنده رابطه مثبت و معنادار شیوه والدگری مستبدانه با تبلور وجودی بود. رابطه شیوه والدگری مقتدرانه با پایداری روانی مثبتو معنادار، و رابطه شیوه والدگری آسانگیر با پایداری روانی منفی و معنادار بود. شیوه والدگری مستبدانه بر تبلور وجودی اثر مستقیم و شیوههای والدگری مقتدرانهو آسانگیر به واسطه پایداری روانی بر تبلور وجودی تاثیر غیرمستقیم دارد. در پایان، ضمن بحث درباره یافتهها، با توجه به پیشینه علمی موجود، به کاربرد عملییافتهها در آموزش والدین و افزایش تبلور وجودی در افراد اشاره شده است.

کلیدواژه ها:

پایداری روانی ، تبلور وجودی ، سرسختی ، شیوههای والدگری