الگوهای ارتباطی خانواده و خودشفقت‎ورزی: نقش واسطه‎ای راهبردهای مقابله با تنیدگی

این پژوهش با هدف پیش بینی خودشفقت‎ورزی براساس الگوهای ارتباطی خانواده با واسطه‎گری راهبردهای مقابله با تنیدگی انجام شد. برای اجرای آن 347 نفر (141 پسر و 206 دختر) از دانشجویان دانشگاه شهید باهنر کرمان به روش نمونه‎برداری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و به مقیاس‎های الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریتچی، 1994)، راهبردهای مقابله با تنیدگی (کالزبیک، ریجکن، هنگوون و دکر، 2003) و خودشفقت‎ورزی (ریس، پومیر، نف و ون‎گوچت، 2011) پاسخ دادند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه مطابق با مراحل بارون و کنی (1986) نشان داد که گفت وشنود پیش‎بینی‎کننده مثبت خودشفقت‎ورزی است و همنوایی به صورت منفی بر خودشفقت‎ورزی تاثیر دارد. گفت وشنود راهبرد مسئله‎محور را به صورت مثبت پیش‎بینی می‎کند، اما قادر به تاثیرگذاری بر راهبردهای هیجانی و اجتنابی نیست و همنوایی به صورت منفی بر راهبرد مسئله‎محور و به صورت مثبت بر راهبردهای هیجانی و اجتنابی تاثیر می‎گذارد. علاوه‎ بر این، یافته‎ها نشان داد که راهبرد مسئله‎محور خودشفقت‎ورزی را به صورت مثبت و راهبردهای هیجانی و اجتنابی خودشفقت‎ورزی را به صورت منفی پیش‎بینی می‎کند. نتایج حاکی از آن بود که راهبردهای مقابله با تنیدگی در رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده و خودشفقت‎ورزی نقش واسطه‎ای دارد.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: الگوهای ارتباطی خانواده ، راهبردهای مقابله با تنیدگی ، خودشفقت‎ورزی