رویکرد برنامه ریزی فضائی(آمایش سرزمین) به عنوان بدیل برنامه ریزی بخشی
محل انتشار: چهاردهمین کنگره انجمن جغرافیایی ایران
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 654
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IGAC14_044
تاریخ نمایه سازی: 2 تیر 1398
چکیده مقاله:
برنامه ریزی اصولی باید دارای سه بعد اصلی اقتصادی، اجتماعی و فضایی باشد. برنامه ریزی اقتصادی و اجتماعی باید به همراه برنامه ریزی فضایی صورت گیرد تا پدیده عدم تعادل فضایی بروز نکند. بنابراین، مساله دارای اهمیت که باید به آن توجه نمود، مساله سازماندهی فضایی اقتصاد ملی و فعالیتهای انسانی است. برنامه ریزی ضمن این که باید بخشها و فعالیتها را مدنظر داشته باشد باید فضایی بوده و آنها را در فضا سازماندهی کند. هر کشور یا منطقه ای که خواهان دستیابی به اهداف ویژه خود در زمینه برنامه ریزی است، باید سازمان و ساختار فضایی خاص خود را بنیان نهد. در کشور ما که از اقتصاد فضایی بسیار قطبی برخوردار است باید به نوعی ساختار فضایی خود را پایهگذاری کند که بتواند مناطق محروم و فقیر خود را از ثمرات برنامه های توسعه بهره مند سازد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
کرامت ا... زیاری
استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران