بررسی اقلیم، زمین شناسی، شیب و عوامل محیطی در شهر شهرکرد و اطراف آن با توجه به نقشه های جغرافیایی

گسترش شهر و شهرنشینی، افزایش تدریجی تعداد شهرهای بزرگ در جهان به خصوص در کشورهای درحال توسعه از یک طرف، رشد شهرها، تمرکز و تجمع جمعیت و افزایش بارگذاری های محیطی و اقتصادی بر بستر آنها از طرف دیگر، ضمن توجه بیشتر به شهرها، منجر به پذیرش نقش ها و عملکردهای متعددی توسط آنها شده است. یکی از موضوعات مهمی که بیشتر شهرهای بزرگ جهان با آن روبرو هستند موضوع حواد طبیعی است. عوامل طبیعی نقش بسیار حساس و مهمی درپیوند شهریه پیرامون خود دارند. وجود جاذبه های زیاد طبیعی در کنار شهرها مانند وجود چشمه ها و فضای سبز در جذب جمعیت شهری برای فراغت و سرمایه گذاری بسیار موثر می باشد و به یکی از دغدغه های اصلی مدیران شهرها تبدیل شده است. جنس زمین در ساخت و سازها و شیب در کاهش اثرات سیل های سنگین بسیار مهم تلقی می شود. شهرکرد بین 50 درجه و 49 دقیقه و 22 ثانیه تا 50 درجه و 53 دقیقه و 44 ثانیه طول و 32 درجه و 18 دقیقه و 22 ثانیه تا 23 درجه و 21 دقیقه و 50 ثانیه عرض جغرافیایی و در 97 کیلومتری جنوب غرب اصفهان قرار گرفته است. به لحاظ توپوگرافی در بخش شمالی رشته کوه زاگرس قرار گرفته است. این شهر با ارتفاع بین 2050 تا 2310 متر از سطح دریا، مرتفع ترین شهر ایران است و به همین خاطر به بام ایران معروف است. شهرکرد دارای اقلیم نیمه مرطوب معتدل با تابستان های معتدل و زمستان های بسیار سرد است. میانگین سالانه دمای هوا در شهرکرد 5/11 درجه سانتیگراد می باشد.

کلیدواژه ها:

شهر و شهرنشینی ، فضای شهری ، عوامل طبیعی ، اقلیم