توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی (TOD) و بررسی نقش ایستگاه راه آهن در شکل گیری آن

در سالهای اخیر، ایده استفاده از رویکرد توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی به منظور کاهش وابستگی به خودرو و ارتقای پایداریدر زمینه حمل و نقل شهری، حمایت گسترده ای را به دست آورده است و در بسیاری از شهرهای مختلف به رویکرد غالب برنامهریزی بدل شده است. این رویکرد از ویژگی هایی چون ارتقای کیفیت محله ای، افزایش کاربری های مختلط، گسترش تعاملاتاجتماعی، کاهش استفاده از خودرو و گسترش گزینه های جابجایی سازگار با حمل و نقل عمومی همانند دوچرخه سواری و پیادهروی، برخوردار است. هدف این مقاله بررسی مفهوم، ویژگی و مزایای مبتنی بر حمل و نقل همگانی و بررسی نقش ایستگاه راه آهندر ایجاد آن می باشد. مطالعات تطبیقی در سایر کشورهای دنیا نشان می دهد که در ایستگاه های راه آهن در کشور به عنوان یکیاز ارکان اصلی حمل و نقل ریلی که نقش توزیع و یا پخش مسافر را بر عهده دارند، این مفهوم به درستی تبیین نشده است وطراحی ها همچنان تابعی از قواعد و ضوابط سنتی تدوین شده در طرح های جامع و تفضیلی می باشند. روش تحقیق این پژوهشبه صورت توصیفی-تحلیلی است. روش و ابزار گرد آوری اطلاعات در این تحقیق جنبه کتابخانه ای واسنادی دارد.

کلیدواژه ها:

ایستگاه راه آهن ، توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی (TOD) ، مطالعات تطبیقی