گردشگری خیابانی گامی موثر در راستای توسعه گردشگری

کشور پهناور ایران با داشتن بیشترین سرانه منابع و مآخذ عمده ی گردشگری در سطح جهانی، برای دست یابی به اهداف اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی و با توجه به بینش اسلامی و منش ایرانی، لازم است که نسبت به برنامه ریزی های مناسب کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت اقدام نماید، چرا که گردشگری امری است که بایستی هم از نظر کیفی و محتوایی و هم از نظر کمی، به طور مداوم رو به گسترش باشد و در صحنه ی وجود پویا باشد تا پایا بماند و اگر با آن به صورت انفعالی برخورد شود، دچار فنا و رکود می گردد. خیابان ها از قرن ها پیش، فضایی برای حضور مردم بوده اند، لیکن طی یک قرن اخیر و با سیطره اتومبیل ها بر شهر، به مرور از نقش اجتماعی آن ها کاسته شده است. در این میان، در چند دهه اخیر و به دنبال ظهور نگرش هایی با رویکرد پیاده مداری، توجه مجدد برنامه ریزان و طراحان شهری به احیای این فضای عمومی جلب گردید. خیابان های تاریخی به سبب ماهیت خود، بیشترین ظرفیت را برای جذب گردشگران دارند و سندی نانوشته، از آنچه در گذر زمان بر سر شهر و مردمان آن آمده است، ارائه می دهند. چنین خیابان هایی از این حیث که با گذشت صدها سال، همچنان ساختار خود را حفظ نموده اند، بسیار حائز اهمیت هستند و این مشخصه ارزشمندی است که معدود خیابان هایی در جهان از آن بهره مند هستند. بهره گیری از این ویژگی و ارتقای شرایط محیطی این فضاها راهبرد مناسبی جهت تقویت نقش گردشگری خیابانی خواهد بود و حوزه گردشگری خیابانی به دلیل سازگاری با اصول توسعه پایدار، گردشگری طبیعی، گردشگری تاریخی، گردشگری فرهنگی و حتی گردشگری خدماتی، علاوه بر افزایش درآمد ناخالص، به معرفی آداب و سنن مردم، حمایت از صنایع دستی و سرزندگی و مردمی تر شدن فضاهای شهری نیز می انجامد و گردشگری خیابانی می تواند گامی موثر در راستای توسعه گردشگری کشور باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری خیابانی ، پیاده مداری ، صنعت توریسم ، تعاملات اجتماعی