بررسی رفتار رئولوژیکی بتن خودتراکم حاوی الیاف پلی پروپیلین، سرباره مس و میکروسیلیس

در عصر حاضر بتن یکی از پرکاربردترین فرآورده های ساختمانی است که استفاده از آن در صنعت ساختمان به طور فزاینده در حال افزایش است. یکی از بتن های مورداستفاده در صنعت ساختمان بتن خودتراکم حاوی الیاف پلی پروپیلین، سرباره مس و میکروسیلیس است که دارای خواص و قابلیت های منحصر به فردی همچون مقاومت خمشی و مقاومت در برابر ضربه های وارده برای جلوگیری از ترک و گسترش آن، جذب انرژی بالا، همراه با کار آیی بیشتر و سادگی اجرا می باشد. به طورکلی در حدود 75% حجم یک بتن را سنگ دانه های آن تشکیل می دهند و در یک طرح متفاوت برای ساخت این نوع بتن می توان به جای استفاده از سنگ دانه ها از سرباره مس به عنوان یک جایگزین مناسب در بتن خودتراکم الیافی استفاده کرد. سرباره مس به بهبود شرایط رئولوژی این نوع بتن کمک زیادی کرده است و همچنین می توان از میکرو سیلیس و افزودنی های مشابه به آن استفاده نماییم. الیاف پلی پروپیلین، میکرو سیلیس و سرباره مس با پر کردن خلل و فرج های موجود در سیمان با عمل هیدراسیون، خمیر سیمان را یکپارچه کرده و موجب انسجام آن می شود. به دلیل خصوصیات بارز پوزولانی میکرو سیلیس استفاده از آن به منظور افزایش دوام بتن صورت می گیرد. در این مقاله به تاثیر رفتار رئولوژی بتن خودتراکم با استفاده از الیاف پلی پروپیلین، سرباره مس و میکرو سیلیس در بهبود خواص بتن خودتراکم پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، الیاف پلی پروپیلین ، سرباره مس ، میکروسیلیس ، رئولوژی