نقش معماری در دستیابی به ساخت وساز پایدار

ساخت و ساز پایدار یکی از گرایشهاو رویکردهای نوین معماری است که برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار می باشد. درپی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست،یکی از نیازهای اساسی بشر، حفظ منابع انرژی و محیط زیست، صرفه جویی در منابع پایان پذیر فسیلی، نیاز به بهره مندی از انرژی های تجدید پذیرو پاک مانند انرژی خورشیدی و استفاده حداکثر از تهویه طبیعی به منظور سرمایش، روز به روز بیشتر احساس میشود. با رعایت الگوها و تکنیک های کاهش مصرف انرژی در بناهای مسکونی ضمن کاهش هزینه ها و رسیدن به اهدف زیست محیطی، میتوان در راستای آگاه سازی جامعه نسبت به اهمیت مسئله کاهش مصرف سوختهای فسیلی و استفاده از انرژی های پاک قدم برداشت تا ضمن حفظ سرمایه های ملی، از آلودگی های زیست محیطی نیز تا حد امکان جلوگیری نمود . . در بحث پایداری و به تبع آن معماری پایدار اینکه هر ساختمان باید با بستر و محیط طبیعی پیرامون خود تعامل داشته باشد به امری بدیهی مبدل شده است. جهت ادامه رشد جمعیت و توسعه اقتصادی در جهان، حمایت از ساخت و ساز امری حیاتی و واجب است. اما صنعت ساخت و ساز به اندازه کافی برای کاهش اثرات زیست محیطی جهت رسیدن به توسعه پایدار نمی تواند اقدام کند. توسعه ی پایدار در جوامع امروز به یک مبحث مهم در میان تصمیم گیرندگان و سیاست گذاران در حرکت به سوی محیط زیستی سالم تر، اجتماعی پیشرفته تر و اقتصادی توسعه یافته تر بدل شده است. . بنابراین سعی می شود با مطالعه در مورد ویژگی های معماری سنتی از نظر پایداری و با توجه به نکات مثبت و قابل تطبیق شیوه زندگی امروزی و با بهره گیری از مزایای تکنولوژی در طراحی، فرصتی فراهم شود که در ادامه روند مذکور و در تطبیق و ترکیب آن با شرایط زمانی حال در راستای توسعه پایدارگامهای بیشتری برداشته شود و راهکارهای فراموش شده در طراحی محیط مسکونی پایدار شناسایی شده و با به روز نمودن آنها با توجه به تکنولوژی های موجود از آنها در طراحی ساختمان هایی پایدار استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

ساخت و ساز پایدار ، معماری پایدار ، طراحی پایدار ، توسعه پایدار