اثرات جایگزینی ورمی کمپوست و پرلیت با پیت به عنوان خاک پوششی بر رشد و عملکرد قارچ دکمه ای
محل انتشار: فصلنامه به زراعی کشاورزی، دوره: 19، شماره: 4
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 453
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCI-19-4_002
تاریخ نمایه سازی: 29 خرداد 1398
چکیده مقاله:
پیت به عنوان مهمترین منبع خاک پوششی در پرورش قارچ است. پیت اغلب وارداتی است یا از تالاب ها برداشت می شود که آثار سوء زیست محیطی را در پی دارد. بنابراین، به منظور بررسی آثار جایگزینی ورمی کمپوست و پرلیت به عنوان خاک پوششی با پیت بر رشد و عملکرد قارچ دکمه ای (Agaricus bisporus) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه پرورش قارچ کوثر شهرکرد در زمستان سال 1394 انجام شد. ده تیمار در نسبت های مختلف (درصد حجمی) پرلیت: ورمی کمپوست: پیت شامل T1 - (صفر: صفر: 100)، T2- (صفر: 25: 75)، T3- (5/12: 5/12: 75)، T4- (7/16: 3/33: 50)، T5- (25: 25: 50)، T6- (5/18: 5/56: 25)، T7- (25: 50: 25)، T8- (5/37: 5/37: 25)، T9- (3/33: صفر: 7/66)، T10- (50: 50: صفر) استفاده شدند. بیشترین عملکرد با میانگین 72/14 کیلوگرم بر مترمربع در تیماره T3(5/12: 5/12: 75) و کمترین عملکرد مربوط به تیمار T10 (50: 50: صفر) با 43/9 کیلوگرم بر مترمربع بود. بیشترین و کمترین تعداد قارچ های برداشت شده به ترتیب در تیمار T3(5/12: 5/12: 75) با 547 عدد و تیمار T10 (50: 50: صفر) با 67/244 عدد مشاهده شد. در صفت قطر کلاهک، تیمار T10 (50: 50: صفر) بیشترین قطر با میانگین 9/5 سانتی متر و تیمار T9 (3/33: صفر: 7/66) با میانگین 8/4 سانتی متر کمترین قطر را داشت. در صفت متوسط وزن هر قارچ، تیمارهای T10(50: 50: صفر) و T3(5/12: 5/12: 75) به ترتیب با میانگین 38 و 26 گرم بیشترین و کمترین وزن هر قارچ را داشتند. نتایج نشان داد که ترکیب خاک پوششی T3 (5/12: 5/12: 75) می تواند جایگزین پیت شود.
نویسندگان
سید حسن حسینی
دانشجوی کارشناسی ارشد آگرواکولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
محمد رفیعی الحسینی
استادیار، گروه مهندسی زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
رحیم برزگر
ااستادیار، گروه باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :