جایگاه سالمندان و مراقبت از سلامت آن ها در اسلام

پیری دوره سوم و دوره پیش از مرگ زندگی انسان است. بنا به تعریف سازمان بهداشت جهانی فرد مسن کسی است  که سن 65 سال و بالاتر داشته باشد. در جامعه شناسی سن پیری زمانی فرا می رسد که نقش اجتماعی یک فرد و مشارکت او در امور جامعه کاهش می یابد. از نظر زیست شناسی ، کهنسالی زمانی آغاز می شود که میزان فروساخت در بدن انسان بر میزان ساخت و ساز پیشی می گیرد. روانشناسان بر این باورند که سن پیری زمانی فرا می رسد که توانایی یک فرد برای مقابله با چالش های زندگی و مقابله با شرایط استرس زا کاهش می یابد. در فقه اسلامی پیری با ناتوانی و عدم انجام وظایف مذهبی به عنوان مثال روزه برابر است. در اسلام توجه زیادی به حرمت افراد مسن شده است. قرآن کریم میفرماید: و خداوند مقرر کرده است که شما کسی را جز او پرستش نکنید و نسبت  به پدر و مادر خود احسان کنید. اگر یک یا هر دو آنها به سن کهنسالی رسیدند، میادا به آنها کلمه ای با بی احترامی یا فریاد بزبان برانید و با آنها با احترام و اکرام رفتار کنید. و پایین به بالا و با تسلیم و فروتنی از طریق رحمت، به آنها نگاه کنید و افراد با ایمان می گویند: پروردگارا بر آنها رحمت خود را جاری کن همانگونه که آنها رحمتشان را به من میذول داشتند وفتی که من کوچک بودم. (سوره اسراء، آیه 23 و 24 ) پیامبر عزیز ما می فرماید: از ما نیست (مسلمان نیست) کسی که به کودکان رحمت نمی کند و به افراد مسن احترام نمی گذارد. در اسلام به رعایت حقوق سالمندان در جامعه ضروری است. و یکی از وظایف عمده دولت فراهم نمودن شرایط زندگی شرافتمندانه برای افراد مسن و از کار افتاده در جامعه است  

کلیدواژه ها:

سالمندی ، مراقبت از سالمندان ، اسلام