افزایش مقاومت و ظرفیت باربری در ساختگا ه های آیین نامه 2800 با استفاده ازژئوتکستایل ها

مطابق با جدول طبقه بندی نوع زمین در آیین نامه 2800 ، زمین ساختگاهی از نظر نوع سنگ و خاک به چها نوع تقسم بندی می شود که در این میان معمولاً پی سازی در زمین های نوع III و IV با مشکلات بیشتری همراه است که عدم دستیابی به ظرفیت باربری مطلوب و همچنین وقوع نشست های غیر مجاز در این ساختگاه ها از مهمترین آنهاست. از سوی دیگر تلاش های زیادی برای افزایش ظرفیت باربری خاک های مختلف انجام شده است که در این رابطه سیستم خاک مسلح شده با ژئوتکستایل ها را می توان نام برد. در این خصوص علیرغم تحقیقات آزمایشگاهی و عددی صورت گرفته، هنوز ابهامات بسیاری درباره چگونگی مدلسازی و نحوه رفتار محیط های خاک مسلح در شرایط مختلف وجود دارد. در تحقیق حاضر با توجه به تقسیم بندی نوع زمین در آیین نامه 2800 و با استفاده از برنامه ای که با روش اجزاء محدود نوشته شده است و می تواند با در نظر گرفتن المان هشت گرهی خاک و المان درزه گودمن در کنار المان سه گرهی میله ظرفیت باربری را محاسبه کرده و امکان لغزش و بیرون کشیدگی مسلح کننده ها را نشان دهد، به تحقیق در مورد پی های قرار گرفته روی خاک مسلح شده با ژئوتکستایل پرداخته شده است. به این منظور ظرفیت باربری پی روی خاک های مسلح شده با ژئوتکستایل با حالت پی روی خاک غیر مسلح مقایسه شده است و بعضی از عوامل مهم مؤثر در ظرفیت باربری پی های مسلح شده ازجمله طول بهینه مسلح کننده ها، عمق بهینه مسلح کننده ها و تعداد آنها مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور رفتار خاک الاستو پلاستیک کامل در نظر گرفته شده است و معیار موهر کولمب بعنوان معیار گسیختگی خاک لحاظ شده است.

کلیدواژه ها:

ساختگاه های آیین نامه 2800 ، خاک مسلح ، ظرفیت باربری ، ژئوتکستایل ، اجزاء محدود