بررسی رابطه ی مدیریت زمان و بهزیستی روانشناختی با نقش میانجی حمایت اجتماعی ادراک شده در دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه اصفهان

هدف پژوهش رابطه مدیریت زمان و بهزیستی روانشناختی با نقش میانجی حمایت ا جتماعی ادراک شده در دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه اصفهان بود. پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی همبستگی و جامعه آماری دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه اصفهان در سال 1395-1396 برابر با 4469 نفر بود. از این تعداد با استفاده از نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم، 351 نفر انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه مدیریت زمان ترومن هارتلی (1996)، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1989) و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده دهلم و فرلی (1988) استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد رابطه بین مدیریت زمان و بهزیستی روانشناختی مثبت و معنادار بود (p≤0/001) رابطه بین مدیریت زمان با حمایت اجتماعی ادراک شده مثبت و معنادار بود( p≤0/001 ) رابطه بین حمایت اجتماعی ادارک شده و بهزیستی روانشناختی مثبت و معنادار بود ( p≤ 0/001).

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، ، حمایت اجتماعی ، دانشجویان دوره های کارشناسی ارشد ، مدیریت زمان