بازخوانی امر به معروف و نهی از منکر کار آمد از نگاه قرآن و عترت

مسئله امر به معروف و نهی از منکر از دیرباز در خلال مباحث فقهی امری مملوس و غیر قابل انکار بوده و در بستر بسیار وسیع در ابواب مختلف فقه، از چگونگی امر و نهی یاد شده است. امر به معروف و نهی از منکر، از اعظم شعائر دین و اقوی علامت شریعت و آیین است و مقصد کلی از بعثت انبیا و جمیع ادیان است که همه بر محور آن می گردند و در صورت اهمال و اخلال در انجام آن، مضمحل (می شوند) و از میان می روند. این نوشتار متکفل آن است تا با منابع کتابخانه ای و روش توصیفی به بررسی امر به معروف و نهی از منکر پردازد و با ارائه تصویر واضحی از امر به معروف و نهی از منکر در تبیین دقیق آن بکوشد. نتیجه به دست آمده موید این امر است که امر به معروف و نهی از منکر یکی از مهمترین وظایف هر مسلمان می باشد. امر به معروف و نهی از منکر را باید در سه مرحله قلبی، گفتاری و رفتاری یا عملی تحقق می پذیرد. همچنین شخص در انجام این فریضه الهی باید اصول و شیوه های مثل زیبا سخنی، اخلاص، تواضع و امثال اینها را مدنظر داشته باشد تا امر به معروف و نهی از منکری کارآمد تحقق گردد.

کلیدواژه ها:

قرآن ، عترت ، معروف ، منکر ، مراتب امر و نهی ، شیوه ها