بررسی دیدگاه مستشرقان در مورد مصدر وحی بودن اشعار امیه بن ابی الصلت ثقفی

از نگاه بیشتر مستشرقان پیامبر اکرم (ص) آموزه های قرآن را به طور کلی از دو منبع اقتباس کرده است، بخشی را از محدوده جغرافیایی جزیره العرب و آداب و رسوم و عقاید مردم آن سامان، و بخش دیگر را از یهودیان و مسیحیان و پیروان ادیان دیگر، به همین دلیل مصادر قرآن را به مصادر داخلی و خارجی تقسیم کردند. یکی از مصادر داخلی که مستشرقان به آن معتقدند ادبیات عرب خصوصا اشعار امیه بن ابی الصلت ثقفی است، کلمان هوار و پور معتقدند که مصدر اصلی قرآن، اشعار امیه است زیرا تشابه بسیاری بین وحی و اشعار امیه در دعوت به توحید و توصیف آخرت و نقل داستانهای پیامبران قدیم عرب وجود دارد.موضوع این مقاله بررسی دیدگاه مستشرقان در مورد یکی از مصادر وحی است. در این نوشتار با استفاده از روش توصیفی، تحلیلی و انتقادی به بررسی و نقد این نظریه پرداخته شده و این نتیجه به دست آمده است که نظر مستشرقان در مورد اینکه اشعار امیه مصدر وحی است ادعایی پوچ و بدون دلیل است و به هیچ وجه اثباتشدنی نیست، اگر این نظر درست بود و قرآن از اشعار امیه بن ابی الصلت یا از سخنان فردی دیگر گرفته شده بود، چه دلیلی داشت که دشمنان کینه توز پیامبر برای براندازی اسلام به حربه های نامعقول و ناپسندی همچون دادن نسبت سحر، جنون و دروغ به آن حضرت متمسک شوند.

کلیدواژه ها:

قرآن ، وحی ، مصادر ، مستشرقان ، امیه بن ابی الصلت