مدیریت اضطراب و پرخاشگری در مدارس

هدف از انجام این تحقیق بررسی و مقایسه پرخاشگری در بین دانش آموزان ورزشکار گروهی و انفرادی در مقایسه با غیر ورزشکاران بود. بدین منظور تعداد 150 نفر ( 50 نفر غیر ورزشکار ، 50 نفر ورزشکار گروهی و 50 نفر ورزشکار انفرادی) به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده اند. ورزشکاران دانش آموزانی بودند که عضو کانون ها و باشگاه های ورزشی شهرستان ایلام و در مسابقات انتخابی شرکت کرده و به عضویت تیم آموزشگاه در آمده بودند و غیر ورزشکاران از نواحی مختلف آموزشگاه های شهرستان انتخاب شدند . ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه اطلاعات فردی و پرسش نامه پرخاشگری باس و پری ( 29 سوال ) بوده است که دارای چهار خرده مقیاس کلامی ، فیزیکی ،ابزاری و خصومت است . پس از جمع آوری داده ها با استفاده از نرم افزار 16spss روش آماری Anova یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل داده ها انجام شد . نتایج نشان داد که از نظر میزان پرخاشگری بین سه گروه مورد مطالعه از لحاظ آماری درسطح α=%5 تفاوت معنا داری وجود داشت، به این معنا که میزان پرخاشگری ورزشکاران انفرادی بیشتر از گروهی و در ورزشکاران گروهی بیشتر از غیر ورزشکاران بوده است . البته این نکته لازم به ذکر است که پرخاشگری کلامی در بین ورزشکاران گروهی چشم گیر تر بود . به این معنا که میزان پرخاشگری کلامی در ورزشکاران گروهی بیشتر از دو گروه دیگر بوده است.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، ورزشکار انفرادی ، ورزشکار گروهی ، غیر ورزشکار